De 4000 eilanden

De eerste dag op het eiland Don Det huurde ik een fiets voor 8000 kip en stak ik de brug over, die destijds nog door de Fransen gebouwd was, naar het andere eiland Don Khon. Normaal gezien moest je overdag een ticket van 9000 kip betalen als je die brug overstak, maar ik had dat de vorige dag 's avonds laat gezien op een bordje toen ik al wandelend overstak en besloot maar eens heel snel te fietsen en te gebaren dat ik doof was ;-) Tvervelende was wel dat het "wegdek" op die brug er heel hobbelig bijlag en vol met stenen. Maar twas toch gelukt;-) De brug was er destijds gebouwd door de Fransen tijdens de periode van Indochina. Hun bedoeling was om van de Mekong rivier een soort snelweg voor cargo tussen Zuid-Oost-Azie en China te maken, maar dat is er nooit echt van gekomen. Ter hoogte van deze eilanden, ging het dan over land. Zowel op Don Khon als op Don Det lag er een spoorweg van een aantal km van de ene kant van het eiland tot de andere kant en de brug verbond dan de twee eilanden. Tegenwoordig tref je op Don Khon nog twee overblijfselen van locomotieven aan. Ik fietste wat verder naar een strand waar je een boot naar de Mekong dolfijnen kon nemen en liet mijn fiets er staan en wandelde wat langs de rotsen naast een rivier. Zo maakte ik een lus en kwam ik weer bij mijn fiets terecht. Hierna fietste ik dan naar het zuiden van het eiland via de rotsige weg van de voormalige spoorweg en kwam ik zo aan bij het dorpje waar het goedkoopst was om de boten naar de dolfijnen te nemen. Ik dronk er iets en babbelde een beetje en blijkbaar stond mijn voorband plat ;-) Misschien daarmee dat ik maar 8000 ipv 10000 kip betaald had. Heb daar dan maar een pomp gevraagd en hem weer opgepompd. Blijkbaar was het een klein gaatje. Ik ben dan langs de oostkant van het eiland teruggefietst om de rotsige weg van de voormalige spoorweg te vermijden en heb dan nog een zijsprongetje gemaakt via een brugje naar het kleine eilandje Don Som, waar ik nog wat watervallen gezien heb en mensen die in het water bezig waren en wat kinderen die met een soort van harpoentje rondliepen om vissen te vangen. Er lagen enorm grote fuiken in het water om vis te vangen. Een beetje verder was mijn band weer plat en heb ik hem opnieuw laten oppompen en dan ging ik iets eten en was hij opnieuw plat en dan ben ik maar over de brug gewandeld en heb ik de band nog een laatste keer opnieuw opgepompt net voordat ik de fiets terug bezorgde ;-) 's Avonds ben ik dan nog eens naar de drukkere noordtip met meer winkeltjes gewandeld om de zonsondergang te zien en dan heb ik het avondeten naast mijn bungalow genuttigd. Praktisch voor mij, goedkoop en om de mensen waar ik verbleef ook iets te jeunen. Mr. Wankham was wel wat opdringerig om zijn diensten en kookkunsten aan te bieden en ik voelde me toch wat verplicht om er toch tenminste een keer per dag te eten, maar het eten was best wel ok en goedkoop tov de andere plekjes. Nog een wetenswaardigheidje is dat er enkel 's avonds elektriciteit beschikbaar was, waar ik verbleef. Ze hadden een kleine maar luide generator, zoals in de meeste gezinnen en zo laadde ik mijn camera en gsm dan maar 's avonds eens op, voordat ze het weer uitschakelden. Ze hadden ook een lampje aan een stok boven het water hangen en al de insekten cirkelden daar dan rond en de vissen hapten dan naar de insekten en ze hadden daar ook nog een of andere fuik liggen, dus dat was slim bedacht...

De tweede dag huurde ik dan maar elders een fiets aan het normale tarief ;-) Ik stak de brug weer over, maar ditmaal betaalde ik. Eigenlijk vond ik het geen probleem om eens te betalen, maar had geen zin om iedere dag opnieuw te moeten betalen. Het ticket was zogezegd bedoeld voor de toegang tot de waterval en aangezien ik die de vorige dag niet gezien had, was dat eigenlijk wel fair. Het was geen traditioneel hoge en steile waterval, maar eerder een uit de hand gelopen schuimbekkende rivier waarvan het water met volle kracht over verschillende trappen naar beneden gutste. Zeg maar een kruising tussen een krachtige stroomversnelling en een steile waterval. Hierna ging ik terug naar mijn hutje en hing ik wat in de hangmat en schreef ik wat in een schriftje om later op mijn blog over te zetten. Om 4u30 fietste ik dan opnieuw de brug over, met mijn ticketje uiteraard, en nam ik de rotsige route van de voormalige spoorweg om tot het plaatsje te komen om de dolfijnen te zien. Ik had geluk dat ik nog met een ander koppel in dezelfde boot kon, zodat we de 60000 kip met zijn drieen konden delen. De boot voer ons een eindje verder naar een klein eilandje op de Mekong net op de grens tussen Laos en Cambodia. Twas wel eens mooi, maar veel dolfijnen kregen we niet te zien en twas vanop een ruime afstand van honderd meter of zo. Er stak plotseling een stevige wind op, waarbij we elk een schep zand in ons gezicht kregen en dat was dan het signaal om met de boot terug te keren. Het was het eigenlijk niet waard geweest, maar ik had er toch niet veel aan uitgegeven. 's Avonds nam ik opnieuw het avondeten bij Mr. Wankham en ik kocht bij hem een ticket voor Stung Treng, Cambodia, voor 11 dollar ipv de 12 dollar die geafficheerd stond. Overal behalve op een plaats vroegen ze immers 12 dollar en ik had hem verteld dat ik het anders daar ging kopen ;-) In elk geval, twee daagjes op de 4000 eilanden was mooi maar genoeg geweest...