Xian

Maandag kwam ik met de trein rond 8u30 aan in Xian. Er waren mensen van een jeugdherberg op het perron die andere reizigers kwamen oppikken, dus ben ik maar met hen meegegaan. Daarbij, ik was toch van plan om naar die jeugdherberg te gaan, Bell Tower youth hostel genaamd. Die dag heb ik het rustig aan gedaan. Ik heb mijn foto's upgeload en de moskee bezocht. Normaal moest je daarvoor betalen, maar ik was gratis binnengeslipt. Die moskee was niet veel speciaal eigenlijk. In de gebedzaal mocht je niet en voor de rest leek het meer op een typisch chinees gebouw dan op een gebouw met arabische invloed. In Xian waren er nog een aantal toeristische gebouwen en voor elk moest je, op zijn Chinees, geld betalen, zoals de Bell Tower, de Drum Tower, de grote wilde gans pagode en de kleine wilde gans pagode, maar ik heb die maar links laten liggen... Xian had ook een oude stadsmuur maar om erop te komen, moest je opnieuw geld betalen... En als ik spreek over geld, spreek ik over een drietal euro of soms meer. Ik dacht bij mezelf dat ik dat geld beter anders kan besteden... 's Avonds ben ik dan met Kasper en Stefan, twee Nederlanders die in hetzelfde hostel verbleven, een aantal hapjes gaan eten in de moslimwijk. Die moslimwijk was best wel eens leuk om in rond te wandelen en ze hadden alle soorten van eten. Of alles vrij hygienisch was, is misschien wel een andere zaak... Ik heb er spijtig genoeg geen foto's van getrokken. Wat ik me er ook nog van herinner, is bepaalde shops die vol lagen met opgedroogde grote levers bah... Wijzelf hebben een aantal kleine verschillende hapjes geprobeerd.

Dinsdag ben ik dan met Stefan met de bus naar het Terracotta leger gegaan. Kasper bleef in Xian omdat hij daar al eens was geweest. We waren niet van plan om een gids te nemen, maar we gingen eerst naar een soort cinemazaaltje een video bekijken vooraleer we binnengingen om toch een beetje meer ervan te verstaan. Daar kwam ik dan Mats en Stefanie tegen, een Schots koppel waarmee ik Peking eend was gaan eten in Beijing. Zij waren nog met een Canadees koppel op trot en dus waren we met zes en besloten we een gids te nemen. De Canadees ging op zoek naar een gids en na een tijdje wachten, kwam hij terug met dezelfde dame die ons aan de ingang aangesproken had, maar die we geweigerd hadden, omdat we maar met twee waren. We hebben dan een rondleiding voor een paar uur gehad en omdat we vrij content waren, gaven we haar in totaal 90 yuan ipv de afgesproken 80 yuan (elk 15 yuan dus). Het Terracotta leger was wel eens de moeite om te zien, maar ik had het toch nog meer indrukwekkend verwacht. Ik dacht om een leger van 6000 uit aarde gebakken mannetjes te zien, maar de meeste lagen onder de grond. De reden waarom men ze nu niet wilde opgraven, was dat ze door de blootstelling aan de lucht na twee weken al hun kleur verliezen (ze waren geverfd). Dus wacht men om er meer op te graven totdat men een product of een techniek gevonden heeft, waarbij de kleur niet verloren gaat. Het moet dus nog veel indrukwekkender geweest zijn in de tijd, toen al die mannetjes mooi beschilderd waren. Het leger was een onderdeel van het enorme Mausoleum van de eerste keizer van China, dat hem moest beschermen tegen zijn vijanden na zijn dood. Hij was er al mee begonnen toen hij nog maar veertien jaar oud was. Zijn lichaam zelf ligt in een piramide tombe een eindje daarvan. Tschijnt dat de ruimte waarin hij ligt, gevuld is met lood, dus je zou onmiddellijk doodgaan als je een gat in de wand daar maakt. Allee ja, ik herinner me niet meer al de details van het mysterie en misschien is niet alles wat ik hier vertel honderd procent correct, dus als je er meer wil van weten, moet je maar zoeken op internet... Er waren drie zalen met Terracotta beelden, een grote met vooral infanterie en cavalerie, een kleine met hogere officieren en dan een middelgrote met meer verschillende types van soldaten, onder andere boogschutters... Toen we buiten waren, hebben we dan in de KFC gegeten, want Stefan had van heel de dag nog niets gegeten. Verder is er niets speciaals die dag gebeurd.

Woensdag ben ik met de eerste bus naar Hua Shan geweest, een bergketen met enorm veel graniet een tweetal uur per bus van Xian. Een Nationaal Park waar je dus op zijn Chinees een belachelijk hoge entree voor moet betalen, in dit geval 100 yuan. Veel had ik niet gegeten smorgens en ik had ook bijna niets mee om te eten. In plaats van de kabelbaan op en neer te nemen zoals de meeste toeristen, besloot ik van het dorp naar omhoog te wandelen, dan boven een rondje te doen van Noordpiek naar Oost-, Zuid- en Westpiek en terug tot Noordpiek en dan de kabelbaan terug naar beneden te nemen. Wat ook op zijn Chinees was, was het wandelpad: volledig aangelegd en dus niks natuurlijks aan. Het eerste deel bestond uit grote stenen met mortel ertussen, volledig vlak gemaakt, en dan waren er trappen van beton en op het einde mooie trapjes uitgehouwen uit de granieten rotsen. Er waren zelfs lantaarns geplaatst langs een groot deel van het pad naar boven!!! Naar het schijnt, is het een van de gevaarlijkste bergen in China waar af en toe doden vallen en ik kan het wel begrijpen. Op bepaalde momenten ging het voor misschien wel dertig meter bijna verticaal naar omhoog langs heel kleine trapjes uitgehouwen uit de rotsen en als je dan valt, kan je niet anders dan morsdood zijn... Als er dan een beetje ijs zou liggen, dan wordt het natuurlijk nog veel gevaarlijker. Op het circuit boven was er zelfs een stuk van een vijftal meter dat letterlijk verticaal was en waar je kettingen moest vastgrijpen om naar boven te klimmen. Ik heb wel veel geluk gehad met de richting die ik gekozen had bij mijn wandeling, aangezien ik die steilste stukken altijd naar boven ben gegaan en nooit naar beneden, wat veel gevaarlijker is. Op het einde van de dag had ik krampen in mijn billen tijdens het wandelen, wat me voor de eerste keer in mijn leven overkwam! Ik denk dat het te wijten was aan een combinatie van drie dingen: een zware wandeling (meer dan 6u wandelen en verschil tussen laagste en hoogste punt ongeveer 1500m), heel weinig gegeten en de kou... Uiteindelijk nam ik dan de kabelbaan naar beneden om op tijd de bus naar Xian terug te kunnen nemen. Het uitzicht via de kabelbaan op de steile granieten rotsen was echt wel spectaculair en veel meer de moeite dan de weg die ik te voet naar boven had genomen, maar je moest er natuurlijk ook wel voor betalen ;-) Vanaf de basis van de kabelbaan nam ik dan een minibus naar de grote bus en vandaar terug naar Xian. Ik had wel wat pijn onderaan rechts aan mijn linkervoet. Tis precies alsof ik daar onderaan wat op de boord van mijn wandelschoen wandel, alsof die daar wat te smal is. Ik heb er eigenlijk al last van beginnen te krijgen in Zuid-Korea.

Donderdag ben ik dan naar het treinstation geweest om een ticket te kopen. In plaats van de trein naar Chengdu te nemen, zoals bijna al de anderen, besloot ik de tip van Iain te volgen en naar Xiahe te gaan, een Tibetaans bedevaartsoord. Hiervoor moest ik eerst een trein naar Lanzhou, een van de meest vervuilde steden ter wereld, nemen. Ik had over de prijs geinformeerd in het hostel en wist dat het goedkoopste ongeveer rond de honderd yuan was. In het treinstation kwam er al vlug een meisje dat Engels sprak, toen het mijn beurt was en ze stelde een nachttrein voor van rond de 170 yuan en dan een van 175 yuan. Ik moest verschillende keren aandringen voor een goedkopere trein, vooraleer ze me uiteindelijk een ticket voor 96 yuan voor een hard sleeper bovenaan presenteerde, maar uiteindelijk had ik het ticket beet. Het enige verschil was dat die trein er mss een half uurtje langer over deed en minder modern was. Een tip voor toekomstige Chinareizigers: de duurdere expresstreinen beginnen met een letter (T, K, ...) terwijl de goedkoopste treinen bestaan uit vier cijfers. Op die manier kun je dus al goed besparen als je dat weet, want ze zullen je sowieso eerst de duurdere expresstrein voorstellen. Verder heb je hard seat, soft seat, hard sleeper en soft sleeper. Bij de eerste twee heb je alleen een zitje, terwijl je bij de laatste twee een bed hebt. Bij de hard sleeper lig je met drie boven elkaar en met zes in een ruimte, terwijl je bij de soft sleeper maar met twee boven elkaar ligt, maar dan uiteraard ook veel meer hiervoor betaalt. Voor mij is de hard sleeper meer dan goed genoeg. Het middelste bed is normaal gezien het beste en iets duurder, omdat je meer plaats in de hoogte hebt dan bij het bovenste bed, door het raam kan kijken en omdat tijdens de dag niemand op je bed komt zitten zoals bij het onderste bed. Maar tot nu toe heb ik alleen het bovenste bed gehad en was daar content van. Het voordeel voor mij is dat ik mijn waardevolle spullen naast mij leg op het bed tegen de muur, onder mijn deken, en dat eventuele dieven al heel hoog moeten kruipen om eraan te kunnen... Ik had die dag al wat rondgekeken voor thermisch ondergoed in Xian, maar eigenlijk niets gevonden, buiten heel duur spul in sommige outdoorwinkels. Toen hoorde ik van Casper dat ze op het plein tegenover ons hostel lang ondergoed stonden te verkopen, dus ging ik er savonds een kijkje nemen. Uiteindelijk heb ik lekker dik warm ondergoed, mooi donkerblauw, voor een twintigtal euro gekocht. Ik zou het echt wel nodig hebben straks in de bergen in de vrieskou in Xiahe... Rond 22u50 vertrok de trein dan naar Lanzhou...