China - Qingdao en Beijing

Woensdagmorgen kwamen we dan in China aan, in Qingdao. We waren heel rap China binnen, zonder al te veel formaliteiten en checks. Ik ben samen met Sarah en Tom die dag opgetrokken. We waren nog maar buiten en er waren al een paar taxichauffeurs die ons aanspraken, maar al bij al viel dat goed mee. Tschijnt dat dat in Thailand nog andere koek is, volgens wat ik heb van horen zeggen. Misschien dat ik daar dan eens een matrak op elektriek ga moeten kopen om ze van me af te slaan ;-)) We zijn dan maar te voet naar het centrum van de stad gewandeld, wat op zich wel leuk was, ook al waren we dan bepakt met de volle rugzak. Sarah en Tom wilden geld afhalen met hun kaart, maar het lukte hen niet (later bleek waarom: Toms kaart was vervallen en ze hadden een nieuwe naar zijn adres in Engeland gestuurd, maar dat wist hij niet), maar na een beetje tijdverlies en wat geld wisselen geraakten ze toch aan Chinese Yuan. We zijn dan verder naar het strand gewandeld, hebben daar een kort wandelingetje gedaan en zijn dan een restaurant binnengestapt. We hadden elk iets besteld, maar al snel bleek dat het eigenlijk eerder de bedoeling was om die schotels te delen. Maar aangezien ik een soort van soep met kip had besteld, heb ik die maar alleen opgegeten, want ik vind dat nu niet echt de beste schotel om te delen. Nu moet je niet denken dat er een mooie kippenfilet in mijn soep te bespeuren viel... Het leek eerder alsof de kip in het wilde weg in stukjes gehakt was, op de halve kippenkop na ;-) We zijn dan nog een klein beetje verder langs de dijk gewandeld en later nog eens naar McDonalds geweest. Dan zijn we een treinticket gaan kopen en daar hebben we ook wat moeite mee gehad, want in het treinstation verstonden ze geen Engels. Dus we hadden een briefje met Chinees van het toeristeninformatieloket meegekregen, maar de datum stond er eerst niet op zodat we twee keer over en weer moesten. We hadden wel geluk dat we niet in de lange rij moesten wachten om ons ticket te kopen. Er was een loket voor informatie waar je normaal gezien geen ticket kon kopen, maar ze maakten een uitzondering voor de enige westerlingen die we die dag in die stad gezien hadden :-) Vriendelijk van die Chinezen! Eigenlijk heb ik die dag vooral vriendelijke mensen ontmoet... Om 17u30 vertrok onze trein naar Beijing. We hadden gewone zitjes, maar het was een moderne snelle trein die er maar zes uur over deed. Eens in Beijing moesten we een taxi nemen naar de jeugdherberg, maar dat viel best wel mee omdat we de prijs ook door drie konden delen en de chauffeur was eerlijk. Ik was toch wel wat onder de indruk die nacht van de reusachtige laan met al die rijvakken waar we door reden met de taxi op weg naar ons hostel (of tenminste toch een nabijgelegen plek). Het Hostel was vlakbij het Tienanmenplein en de Verboden Stad. Ik wilde daar verblijven omdat Iain daar ging verblijven tijdens het weekend, een jonge Schot waarmee ik via email al sinds het begin van mijn reis regelmatig contact onderhoudt en die een gelijkaardige reis als ik doet, maar met wat voorsprong...

Donderdag wilde ik dan weer een dagje voor mezelf en ben ik er alleen op uit getrokken. Ik heb gewoon wat rondgelopen in Beijing vertrekkende van mijn hostel het noorden en dan het oosten op, door de hutong wijken, de eenvoudige volkswijken in Beijing en toen ik merkte dat ik dichtbij de Lamatempel uitgekomen was, ben ik daar dan maar naartoe getrokken. De Lamatempel was een grote Tibetaanse Buddhistische tempel in Beijing en was wel eens de moeite om te zien, maar nu ook niet zo heel erg als je zoals ik al zoveel tempels in Japan en Korea gezien hebt. Achteraf hoorde ik dat er in een van de gebouwen een reusachtig Buddhabeeld te bewonderen was uit een en dezelfde boom gehouwen, maar dat heb ik dus gemist :-( Maar tja, ik heb sowieso al de grote houten Buddha in Nara in Japan gezien, dus zoveel maakte dat ook niet uit. Nadien ben ik dan nog langs een vijver gewandeld op de terugweg, wat 's avonds wel een leuke sfeer had. Wat opvalt in China is dat het vol met treurwilgen staat, waar ik totnutoe geweest ben. Dat vind ik wel mooi al die bomen, vooral langs het water. Die dag heb ik ook te doen gehad met mannetjes die je willen vervoeren in de fiets en je dan beginnen aanspreken of lastig te vallen (maar het valt best wel mee, vind ik). Meestal probeer ik het dan met humor op te lossen als ze mij aanspreken om iets te verkopen of ik probeer hetzelfde te doen als zij: Als ze me willen vervoeren, zeg ik dat mijn fiets een paar meter verderop staat en of ze niet met mij mee willen voor een paar yuan... Als ze postkaarten willen verkopen, vraag ik of ze geen postkaart van mij willen kopen... Soms vraag ik of ik een gratis monster (free sample) mag hebben van een t-shirt of een terracottabeeld om eerst even thuis te proberen... Of ik zeg dat mijn liefje thuis de baas is en ik daar niets over te zeggen heb... Of als het oude vrouwtjes zijn, vraag ik soms: Wil je met me trouwen? ;-) Ik vind altijd wel iets als ik zin heb en anders negeer ik het gewoon.

Wat me wel opviel is dat de toeristische attracties in China vrij duur zijn en de trein en accomodatie is toch ook nog duurder dan ik verwachtte. Eten kan wel vrij goedkoop zijn en kledij ook, maar ik vind Korea prijs/kwaliteit tot nu toe wel beter. Vooral de toeristische attracties waren spotgoedkoop in Korea, maar nu moet ik wel toegeven dat er in China meer toeristische kleppers te bewonderen zijn dan in Korea. Maar Korea is toch nog altijd een land waar je vrij onbezorgd kunt reizen en nooit het gevoel hebt dat ze het geld uit je zakken willen kloppen en dat waardeer ik er wel echt. In China heb ik eerder het tegenovergestelde gevoel bij de bezienswaardigheden. Ik denk dat er toch vrij veel rijke Chinezen ook rondlopen, ook al maken die dan slechts een kleiner percentage van het geheel uit, dan zijn het er nog meer dan genoeg! Wellicht is het te wijten aan het feit dat toerisme als luxe beschouwd wordt in China, terwijl het in Korea als normaal en voor iedereen toegankelijk beschouwd wordt. Hier in China heb ik bvb. nog nooit massa's schoolkinderen gezien bij bezienswaardigheden, terwijl je in Korea of Japan soms niets anders zag als je ergens binnenging.

Vrijdag heb ik dan een wandeling van tien km op de Chinese muur gedaan, samen met Sarah en Tom. We hadden voor het gemak een tour geboekt via het hostel zodat we zelf niets moesten regelen. Inbegrepen was het transport en de toegangstickets voor de verschillende stukjes muur (in totaal meer dan honderd yuan toch voor de toegangstickets, met 8.4 yuan voor 1 euro) en een gids die we eigenlijk niet gezien hebben, maar verder ook geen last van gehad hebben ;-) Het stuk dat we gedaan hebben was van Jinshanling naar Simatai. Vooral het eerste stuk muur vond ik heel mooi. De muur golfde langs de bergen zover als het oog reikte en dat was echt wel de moeite om te zien. Heb dan ook heel veel foto's getrokken. Er waren eigenlijk ook bijna geen toeristen buiten ons. Dit was eigenlijk tegen mijn verwachting in, dus extra positief (Vlakbij Beijing is er een stukje muur speciaal gemaakt voor de toeristen naar het schijnt waar je als sardientjes in een blikje de muur kunt bewandelen...) Aan de ingang heb ik een paar handschoenen gekocht voor 10 yuan (ze vroegen eerst 30), want het was smorgens toch heel fris daar. In het begin waren er een paar mensen die ons een tijdje volgden omdat ze postkaarten wilden verkopen, maar na een tijdje waren we volledig op ons gemak. Op het laatste stukje kwamen we nog twee Engelsen en een Schots koppel tegen, die zelf hun muurbezoekje georganiseerd hadden, maar daar een nacht waren blijven slapen. Ze verbleven in een hostel vlakbij het onze, maar waar het bier wel veel goedkoper was dan in het onze. Normaal kostte het vier yuan (tegenover tien yuan in ons hostel) of iets minder dan een halve euro voor een halve liter, maar tijdens happy hour kreeg je drie halve liters voor acht yuan. Ik ben dan met Sarah en Tom, met het Schotse koppel en de twee Engelsen peking eend gaan eten. Voor mij was het zeker ok, maar het was de eerste keer dat ik dat gegeten heb, dus kon ik moeilijk vergelijken en misschien was het ergens anders nog veel beter. Eerst eet je wat van het vel dat lekker krokant geroosterd is (naar het schijnt blazen ze met een rietje erin om het vel los te laten komen voordat ze het roosteren, maar zou dat eens moeten opzoeken hoe het juist in zijn werk gaat) en later komen dan de andere stukjes aan bod. In totaal koste het ons slechts 45 yuan per persoon, wat vrij goedkoop was, vond ik. Na het eten gingen we nog een pintje drinken in het andere hostel en eens terug in ons eigen hostel checkte ik nog even mijn mail en Iain had blijkbaar een half uurtje eerder ingecheckt.

Zaterdag namen Sarah en Tom heel vroeg de trein naar Mongolie en toen ik de lounge van het hostel binnenging zag ik Iain achter de computer zitten. Wel leuk om iemand waar je al lang af en toe mee mailt dan toch uiteindelijk te ontmoeten. Die dag zijn we 's morgens naar het vlakbijgelegen Tienanmenplein gegaan. Zo veel was er eigenlijk niet aan. Een groot plein dat wel. Er is ook een mausoleum van Mao waar je zijn restjes kan bewonderen, maar ik had meer zin om in plaats daarvan een hapje te gaan eten. We zijn dan naar de eetmarkt in Beijing gegaan, waar we een aantal hapjes geprobeerd hebben. We hebben onder andere een rijstschoteltje gegeten dat niet te veel voorstelde en gefrituurde inktvis op een stokje en nog een paar andere lekkernijtjes en ik heb ook een soort heel kleine appeltjes op een stokje gegeten met een laag doorzichtige suiker errond. De gefrituurde schorpioenen, zeepaardjes en zeesterren op een stokje hebben we voor de volgende keer gelaten. Nadien zijn we naar de Verboden Stad gegaan, waar de keizer leefde in centraal Beijing en waar voor de rest niet te veel volk mocht komen. Zo veel was er eigenlijk niet aan te zien als je al veel tempels gezien hebt zoals ik. Op zich was het wel groot en impressionant, maar op den duur is het allemaal een beetje hetzelfde. De tuin ervan was wel eens iets anders. Maar om eerlijk te zijn, vind ik de Koreaanse tempelgebouwen mooier dan de Chinese en vind ik persoonlijk dat de Chinese gebouwen meer Kitscherig aandoen met de lichtbruine glanzende dakpannen en door het feit dat er veel minder gebruik gemaakt wordt van hout in de constructie. Er wordt veel meer gebruik gemaakt van steen en misschien ook baksteen, maar dat laatste is enkel een vermoeden omdat de pagodes in China normaal gezien van baksteen zijn, maar je kunt dat niet zien als erover een laag geplamuurd en dan geschilderd is. Als iemand daar meer over weet, plaats gerust een reactie... Nadien zijn we dan naar Beihai gegaan, China's klassieke keizerlijke tuin of met andere woorden een park met een vijver en dan een soort toren waar je nog eens apart geld moest voor betalen (wat we niet gedaan hebben). Twas wel leuk om eens rond te lopen en eens mooi om te zien. Water, bomen en hier en daar een bruggetje is altijd mooi, vooral bij zonsondergang.

Zondag ben ik dan opnieuw met Iain op stap geweest. Het was wel leuk om opnieuw samen met iemand die je al iets meer kent, dingen te gaan verkennen. De eerste dag dat je iemand leert kennen, is het meestal vrij saai omdat je altijd over hetzelfde babbelt: waar kom je vandaan? Hoe lang reis je (al)? Waar ben je geweest, ga je naartoe? Blablabla... Dat is de initiele informatieuitwisseling. Als je elkaar dan de volgende dag niet meer ziet, is het dikwijls een tijdverspilling, tenzij je interessante reisinformatie gekregen hebt. Het begint pas leuk te worden vanaf de tweede dag, als je samen een bezienswaardigheid gaat bezoeken of iets gaat doen. Tot nu toe heb ik redelijk weinig met anderen voor een dag opgetrokken, omdat de landen waar ik geweest ben, niet echt zo toeristisch zijn, behalve Japan dan, maar daar kom je er niet veel tegen die voor langere tijd reizen en in het noorden kwam ik heel weinig andere westerlingen tegen. Ik vind dat wel leuk en ik doe graag dingen die niemand anders doet omdat ik het meer avontuurlijk en echter vind en ik tenslotte niet reis om alleen mijn eigen volk te ontmoeten, maar soms ben je dan wel veel alleen onderweg. In Korea kende ik echter Ciska en Jae Won en op de boot kwam ik dan Sarah en Tom tegen en nu met Iain op stap... Dat deed wel eens deugd om zo eens een weekje de ervaringen te kunnen delen en als je alleen bent, lach je ook minder dan als je met twee bent. Maar op zich ben ik liever alleen en vrij dan met twee en gebonden aan iemand met andere interesses of waarmee het niet zo klikt. Enfin, dit even terzijde... Die dag zijn we dan met de metro (drie overstappen - de metro zou mss de grootste ter wereld moeten worden, maar ze zijn nog volop bezig stukken aan te leggen, net als in vele andere Chinese steden trouwens - binnen een paar jaar zal alles weer veranderd zijn hier en zullen veel dingen waarschijnlijk nog duurder geworden zijn) naar het vogelnest geweest, het olympisch stadion voor Beijing 2008. Eigenlijk was het meest interessante stuk van de constructie de buitenkant en dus gratis te bezichtigen. Maar we zijn toch eens naar binnen gegaan om de Kentucky Fried Chicken te proberen en een fotootje van onszelf met de groene panda te hebben... Later zijn we naar het zomerpaleis (Summer Palace) geweest, na de metro opnieuw te nemen, dan een beetje verloren te lopen en dan onder begeleiding van twee Chinese dames waar we de weg aan vroegen nog een paar km gewandeld te hebben. De reden waarom de plaats zomerpaleis heette, was ons al snel duidelijk: welke keizer zou daar nu de winter willen spenderen? Het was met voorsprong de koudste plaats van Beijing! Er was een reusachtig meer en de sterke wind veroorzaakte lichte golven op het meer zodat het haast meer een zee dan een meer geleek. Maar het was wel eens mooi opnieuw om 's avonds te wandelen en zonder wind geen vliegers... Enfin, we zijn ons dan nog erg moeten haasten om terug in het hostel te geraken (eerst bijna een uur wandelen en dan een paar keer overstappen op de metro), want om 21u30 had ik een trein naar Xian te halen. Rond 20u10 kwamen we uiteindelijk opnieuw in het hostel aan en ik ben dan nog naar de lokale supermarkt wat voedsel gaan inslaan voor de treinreis. Had die dag nog geen avondeten gehad... Toen we afscheid namen, gaf Iain me nog een postkaartje met een invitatie om naar Schotland te komen wanneer ik terug ben (wat ik eigenlijk al sowieso van plan was, nadat ik eens wat foto's gezien heb van Schotland) en ik gaf hem een kaartje van Knokke en toen zei hij dat hij er geweest was! Hij was slechts een dagje in Belgie gebleven, maar had bij het begin van zijn reis een ferry naar Zeebrugge genomen en was dan eens langs Knokke gepasseerd... Ik nam dan een taxi en kwam mooi op tijd aan in het treinstation. Even later bleek dat mijn trein naar Lhasa, Tibet ging! Ik was in een hard sleeper compartiment met zes bedden, drie boven elkaar langs elke kant en ik lag vanboven. Boven mij was er een opening, ik geloof om de kamer onder druk te brengen als hij op meer dan 4000m hoogte door Tibet gaat, maar weet dat niet zeker. Het had er alleszins iets mee te maken. Het was een redelijk moderne trein. Op het bovenste bed kon ik niet rechtop zitten, maar ik heb wel comfortabel geslapen die nacht en was er tevreden over. Op de Chinese treinen is het ook zo dat ze je wakker maken als je eraf moet, vooral handig als je trein vroeg aankomt. In dit geval kwam ik rond 08u30 in Xian aan...