Kunming, Lijang en Tiger Leaping Gorge

Donderdagmiddag kwam ik in Kunming aan. Ik verbleef er twee nachten in "The Hump", in een kamer met vier bedden. In Kunming zelf is er eigenlijk vrij weinig te zien, maar het is een aangename stad om uit te gaan, want er is elke nacht ambiance. Het is ook een stad waar een redelijk aantal buitenlanders verblijven en hoewel het er niet het hele jaar door warm is zoals in de tropen, wordt het toch ook niet echt heel koud in de winter. The Hump Hostel beviel me wel. Het is midden in een vrij levendige buurt gelegen, aan het Jinmabiji plein en het personeel vond ik ook wel vriendelijk en er is een bar met een pooltafel en ik heb dat altijd graag gedaan, vooral jaren geleden. Er komen ook veel mensen van Kunming zelf iets drinken, die niet in het hostel zelf verblijven. De buurt is ook bezaaid met tal van clubs met luide muziek en altijd wel volk. Het leuke is dat je de hele avond gratis drinks kunt krijgen van de chinezen. Ofwel ga je zelf een praatje met ze maken, ofwel gebaren ze je om bij hen te komen zitten en beginnen ze je bier of andere drank te geven. Ik denk dat ik sommige vrouwen bij ons beter begin te begrijpen ;-)

De zaterdag van Sinterklaas nam ik de nachtbus naar Lijang. Lijang is een stadje met een rijk verleden, waar veel Naxi's wonen, een van de vele etnische minderheden die China rijk is. Vooral in deze provincie, Yunnan, tref je veel etnische minderheden aan. Lijang was best een mooi stadje, met allemaal oude huizetjes in het oude centrum, kanaaltjes, ambetante stenen om op te lopen (geen kasseien zoals bij ons, maar grotere stenen) In Lijang verbleef ik bij Mama Naxi guesthouse, vermeld in Lonely Planet en me aangeraden door twee Zwitserse reizigers die ik in Xiahe voor het eerst ontmoet had en teruggezien heb in Kunming. Het was echt wel een goeie plaats, ergens waar je echt het gevoel had dat geld niet de eerste drijfveer was. Mama Naxi had vier honden en negen katten ;-) Ik at altijd daar omdat het goedkoper was dan in de meeste andere plaatsen in de stad en je kreeg heel veel, meestal te veel eten.

In Lijang heb ik eigenlijk vooral een beetje rondgewandeld in de straatjes en een beetje buiten de stad. Er was een meer waar je een te dure entree moest voor betalen, dus ben ik gewoon over de muur geklommen een beetje verderop ;-) Na twee dagen ben ik dan naar de Tiger Leaping Gorge geweest, of in het Nederlands iets zoals de kloof van de springende tijger. Het is een bergkloof waar de Yangtze rivier door stroomt en op zijn nauwste punt komt, waar volgens een legende ooit een tijger over de rivier gesprongen is. De kracht van het water is redelijk indrukwekkend daar, al zal het in de lente wel nog veel indrukwekkender geweest zijn. Ik ben samen met een Finse die ook bij Mama Naxi verbleef gegaan, maar vrij enthousiast was ik eigenlijk niet van haar gezelschap. Ik vond haar eigenlijk vrij gereserveerd, niet direct iemand die je meeneemt naar een bar om wat te lachen en plezier te maken. Maar soit, tis beter dan alleen gaan als het maar voor twee dagen is. Mijn grote rugzak had ik achtergelaten bij Mama Naxi en met mijn kleine rugzak was ik vertrokken. Een minibusje bracht ons bij het begin. De wandeling was best wel mooi en smorgens was het koud maar smiddags werd het echt warm en konden we in tshirt lopen. Eten en drinken hadden we niet echt nodig, want we konden het onderweg kopen in gasthuizen en eetgelegenheden van de lokale bevolking. We sliepen de eerste avond op een slaapzaal in Halfway, waar we 's avonds met nog wat ander volk aan de praat geraakten. De volgende dag moesten we dan nog wat verder gaan en dan daalden we af naar de rivier zelf om de waterkracht van dichterbij te ondervinden. Het was wel wat vervelend dat de lokalen telkens aan de toeristen een paar yuan vroegen om een padje te gebruiken, dat zij dan als het ware als hun eigendom beschouwden. Ik vind dat alles zou moeten inbegrepen zijn in het toegangsticket en de overheid moet maar zorgen dat de paadjes onderhouden zijn. Op het einde had ik dan ook geen zin meer om verder te betalen, gewoon vanwege het principe en vond ik dat ze het geld maar in hun gat moesten steken ;-)

Uiteindelijk zijn we dan met een bus terug naar Lijang gegaan, waar ik nog een tweetal dagen op het gemak verbleven ben en dan heb ik een nachtbus naar Kunming genomen, donderdagavond, waar ik nu nog altijd verblijf. Ik denk dat ik hier eens een tijdje verblijf in The Hump en het op mijn gemak ga doen. Ik heb al veel mooie dingen gezien, maar wil eens wat meer mensen ontmoeten zonder de hele tijd van het ene naar het andere te gaan en ik heb ook al zodanig veel mooie dingen gezien dat ik niet meer noodzakelijk alle toeristische dingen moet zien, vooral niet als je dan nog eens weet dat ze er in China veel voor vragen. Als je de toeristische attracties in China vermijd is het leven echter heel goedkoop hier. Ik ga ook eens nog een paar andere kleren kopen, meer stadskledij, want nu loop ik al zes maanden continu rond op zijn Indiana Jones, behalve de hoed (op de foto had ik die geleend van een paar Chinese vrouwen) en de zweep na en tis tijd voor eens iets anders. Ik ga ook eens kijken voor een hoed, want das best wel cool om op zijn Indiana Jones te reizen en praktisch tegen de zon. Misschien ga ik hier wel Kerstmis doorbrengen. Ik ga hier tijdens de dag wat lezen, poolen, internetten, rondlopen en ook nu en dan uitgaan, want dat heb ik ook niet te veel gedaan tot nu toe tijdens mijn reis en hier is het leuk en goedkoop om uit te gaan. Ik ben het rondreizen niet direct beu, maar wil gewoon even een rust nemen en nadenken over waar ik nog allemaal wil gaan, hoewel ik hierover wel genoeg ideeen heb ;-)

Voila, ik denk dat ik min of meer up to date ben nu met mijn blog. Twas lang geleden dat ik nog geschreven had, tot voor een paar dagen geleden. Ik heb ook niet alle dagen iets spectaculairs meegemaakt en jullie hoeven ook niet alle details te weten... Dus het is een redelijk ingekorte versie geworden, maar ik heb tenminste komaf gemaakt met mijn achterstand!

Als dessert ga ik jullie nog een kleinigheidje vertellen, dat ik wel curieus vond in China. De eerste keer dat ik het zag, was ik wel verbaasd. Eigenlijk was ik niet degene die het voor het eerst opmerkte, maar Sarah van het Engelse koppel, toen we in Qingdao aan het wandelen waren... De peuters hier lopen allemaal rond met een gescheurd broekje, zodat je hun bloot kontje of soms een pamper kunt zien. Dit is om gemakkelijker limonade te kunnen uitschenken als iemand erom vraagt of chocoladekorreltjes op het voetpad te kunnen deponeren zodat ze niet verdwaald geraken a la Klein Duimpje (das toch het correcte sprookje niet?)