Chengdu

Chengdu is de stad van de Spice Girls zeggen ze in de Lonely Planet ;-) en dat is dan wel letterlijk op te vatten! Sichuan staat in China bekend om zijn pikant eten. Een van de typische maaltijden is een hotpot, waarbij je verschillende soorten sates in een kokend hete pikante vloeistof die op een vuur staat te borrelen een na een verorbert. De avond dat ik toekwam in Chengdu had ik nog honger, dus ging ik naar zo'n restaurant, waar ik dan een hele reeks verschillende sates kon kiezen en dan werd de prijs bepaald per stokje. Gelukkig waren er twee verschillende vloeistoffen in die pot, zodat ik mijn toevlucht kon zoeken tot de niet pikante... Twas wel niet slecht, maar ik heb het tot nu toe tot die ene keer beperkt. 's Nachts ben ik een paar keer me moeten haasten om naar het toilet te lopen, maar echt ziek ben ik er niet van geweest zoals sommige anderen. Ik ben eigenlijk nog niet echt ziek geweest op reis, behalve dan af en toe eens een lichte diarree en twee keer een keelontsteking of een occasionele hoofdpijn of een lichte kater ;-) Maar echt ziek heb ik me nog niet gevoeld.

Ik herinner me eigenlijk niet meer al te goed wat ik in Chengdu allemaal uitgespookt heb (en tis zeker niet van de drank want ben er niet uitgegaan), maar het was alleszins niet al te veel ;-) Eerst ben ik twee nachten in Loft gebleven voor enkel 10 yuan per nacht, maar dan ben ik naar Sims Cozy Garden Guesthouse gegaan (30 yuan per nacht, maar echt stevige stapelbedden waar ik super goed in heb geslapen) omdat ik wat meer westerlingen wilde ontmoeten of misschien reizigers die ik al voordien ontmoet had. De eerste twee dagen ben ik lang bezig geweest met al mijn foto's van de tien dagen voordien op orde te brengen en door te sturen via internet. Enfin, ik ga er niet al te veel over vertellen over Chengdu, want zo veel valt er niet over te vertellen. Er waren wel een paar buurten met mooie antieke huizen. Wat ik wel nog kan vertellen is dat ik naar de panda's ben gaan kijken. Vooral de jongere panda's waren koddig! Een drietal was voortdurend aan het spelen en het vechten met elkaar, tot groot vermaak van alle aanwezige toeristen. Ze beten elkaar de hele tijd en rollebolden en duwden de andere van een helling zodat ze dan naar beneden rolden. Was best wel grappig!

Uiteindelijk heb ik dan een trein naar Kunming genomen, hard sleeper. Mijn trein deed er ongeveer vierentwintig uur over, een aantal uren langer dan de express treinen, maar slechts aan de helft van de prijs, so who cares? Twas wel wat saai zo lang in een trein en met niemand kunnen praten... En ik heb blijkbaar mijn muziek op mijn mp3 speler verloren tijdens mijn avonturen in Tibet (zo kun je het noemen, ook al is het niet Tibetaanse Autonome Regio waar je een permit voor nodig hebt, want de streek van Xiahe en Langmusi wordt vooral bewoond door Tibetanen en ze dragen traditionele kledij en spreken Tibetaans en zo (of tenminste een dialect ervan)) Hier in China is het niet zo eenvoudig om terug de muziek te downloaden, tgaat vrij traag vanwege al de internetfilters :-(