2e keer goede keer zowel voor Mashu-ko als Asahidake

De volgende dag, gisteren, heb ik uiteindelijk besloten om toch geen twee nachten te verblijven in de jeugdherberg van Mashu omdat ik er eigenlijk al het meeste gedaan had de eerste dag met de fiets. Het enige dat ik nog niet gezien had was het meer Mashu-ko zelf. Ik was er voorbij gefietst, maar er was niets te zien, zo mistig als het was. Dus besloot ik de volgende dag maar eens opnieuw te proberen, ditmaal de 6km steile beklimming per bus! En ja hoor, ik had geluk! Het meer was volledig zichtbaar, het was zonnig en ik heb veel te veel foto's genomen. Ik heb ook een uurtje nog gewandeld, het begin van de wandeling naar Mashu-Dake, maar wilde niet de volledige beklimming doen, omdat ik de volgende bus wou halen en ik dacht ook dat het uitzicht van de berg niet voldoende de moeite ging zijn om me zo in te spannen na twee zware dagen. Dus hup, de bus in naar de stad en een postkantoor om geld af te halen via de ATM en dan naar het treinstation, om het ticket te gebruiken dat ik van Betty gekregen had. Er was gratis internet in het station, dus checkte ik nog even snel mijn mail. Ik dacht dat de trein naar Kushiro toch maar binnen een uur of zo ging vertrekken. Uiteindelijk ging ik nog eens vragen om juist te weten wanneer hij vertrok en natuurlijk, karma karamba!, hij vertrok binnen twee minuten! Yes!!! Ik was nog aan het twijfelen of ik naar Asahikawa terug zou gaan om een nieuwe poging voor Asahidake te wagen of dat ik meteen naar Toyako zou reizen, maar wou goed gebruik maken van het ticket. Aangezien ik alleen lokale treinen kon gebruiken, had ik eigenlijk toch nog ruim voldoende tijd om te beslissen. Dus eerst naar Kushiro, later naar Obihiro en dan nog eens vragen hoe het zit als ik nog naar Toya of Muroran wil geraken... Blijkbaar was dat niet meer mogelijk, maar kon ik wel nog naar Sapporo (dwaze stad) of naar Asahikawa en dus besloot ik terug naar Asahikawa te reizen, zodat ik de volgende dag een nieuwe poging voor Asahidake kon ondernemen, ditmaal met goed weer hopelijk! Ik was heel content dat ik nog tot Asahikawa kon geraken diezelfde dag met dat ticket, zodat ik geen extra dag verloor. Das wel een voordeel per trein tov liften, dat je ook nog kunt reizen wanneer het al donker is. Het nadeel met die lokale treinen is dat ze veelal veel trager zijn dan een auto. Uiteindelijk kwam ik om 21u40 in Asahikawa aan. Ik was vertrokken rond 12u. Ik had wat zitten zeveren op de trein met twee Japanse meisjes en dan de laatste drie uur heb ik wat zitten lezen in mijn boek Shogun. In Asahikawa ben ik dan op zoek gegaan naar een internationale bar, waarover iemand me in Shiretoko park verteld had, waar alle Engelse leraren naar toe gaan. Ik vond het vrij gemakkelijk en heb er een pintje gedronken en een beetje gebabbeld en wat informatie ingewonnen over bussen en het weer voor de volgende dag. Daarna ben ik weer naar hetzelfde internetcafe als altijd gegaan in Asahikawa... ze moeten me daar al ondertussen kennen ;-))

Vandaag was het een schitterende dag, perfect zonnig weer, bijna geen wolken!!! Hoera hoera! Wat een geluk! Ik heb mijn grootste bagage in de coin locker van het treinstation van Asahikawa achtergelaten en heb om 9u30 de bus genomen naar Asahidake Onsen. Mijn plan was om de kabellift daar te nemen (de wandeling had ik al eens gedaan en vond ik maar niets en had er geen tijd voor, dus was bereid de 1500 yen te dokken) en dan naar boven te gaan naar Asahidake, dan een wandeling te doen langs nog een aantal andere pieken en dan uiteindelijk aan te komen aan de andere kant, op Kurodake, en de stoeltjeslift en kabellift naar beneden te nemen naar Souhkyo Onsen. Ik heb eerst nog iets gegeten beneden voor ik vertrok en uiteindelijk heb ik de kabellift naar boven genomen om 11u30. Eens boven kwam ik de kerel tegen die ik in Shiretoko gezien had en die me verteld had van die internationale bar. Hij was een gids of een soort parkwachter of zo in dat nationaal park en een uitleg aan het geven in het Japans en hij herkende me meteen. Toen hij zijn uitleg gedaan had, maakte ik nog een praatje. Hij zei dat de wandeling die ik wilde maken een uur of 6 a 7 duurde en volgens het boekje met de routebeschrijving en de tijden die ik bij me had, ging het idd een uur of 7 duren, maar ik moest het met minder doen, want ik wilde de kabellift nog nemen aan Sounkyo Onsen en meer dan dat, ik wilde zelfs nog de laatste bus om 17u30 terug naar Asahikawa kunnen nemen! Dus ik moest en ik zou het met minder doen! Twas bijna twaalf uur en tegen 17u moest ik dus aan de stoeltjeslift staan! Ik ben dan maar beginnen wandelen en heb redelijk goed doorgestapt en maar twee keer een kwartiertje gestopt op de hoogste pieken om eens te eten (behalve de talrijke superkorte stops voor de al te talrijke fotos en om de tijd in te schatten volgens mijn boekje en waar ik op dat moment was). De laatste kabellift had ik om 17u20 en hij had 7 minuten nodig om naar beneden te geraken en om 17u30 vertrok de bus aan de bushalte een klein beetje meer naar beneden. Maar de kabellift moest uiteindelijk nog een minuut langer wachten op een aantal trage Japanners (tis toch godgeklaagd!) dus het werd nog spannender... Eenmaal beneden heb ik het dan nog maar eens op een lopen gezet en met succes! Just in time!!! Het was een fantastische dag vandaag! Ik ben super content dat ik terug gegaan ben naar Asahikawa en naar Daisetzun National Park, dat ik bovenop de hoogste berg van Hokkaido, Asahidake gestaan heb en de overtocht gedaan heb naar Sounkyo Onsen. Het was een soort hoog plateau met vele pieken van rond de 2100 a 2200m hoog en enorm mooi, met vele kleuren ook. In de herfst zou het nog tien keer mooier moeten zijn met al de verschillende kleuren van de bladeren. De ene boom zijn blaren zijn groen, de boom ernaast heeft dan meer bruine kleuren, een andere meer oranje... Maar hiervoor ben ik spijtig genoeg nog een beetje te vroeg in het jaar :-( Het uitzicht op de hoogste pieken was adembenemend. Je kon heel ver kijken rondomrond en al dat groen en die pieken en rotsen... Ik heb heel veel foto's genomen, maar de foto's zijn niet hetzelfde als de realiteit. Ze geven maar een klein stukje weer van wat er rondomrond allemaal te zien is... Enerzijds vond ik het wel wat spijtig dat ik zo rap heb moeten gaan, want anders was ik misschien wel drie kwartier op de top van Asahidake gebleven om te genieten van het fantastische uitzicht. Maar uiteindelijk ben ik vandaag gewoon moe en content! Vannacht zal ik wel weer eens in hetzelfde internetcafe slapen en morgenochtend mss naar een soort van Ainu (oorspronkelijke bewoner van Noordelijk Japan) museum gaan en dan zal ik proberen te liften, eerst richting Sapporo, wat rap zou moeten zijn met een beetje geluk en dan richting Toya of Muroran, zodat ik nog eens een dagje rond het meer Toyako kan spenderen. Ik zal wel zien hoever ik morgen uiteindelijk geraak... Mijn quadriceps waren al ferm stijf en na vandaag zal het er niet op gebeterd zijn, dus mss zou het best zijn om eens een paar daagjes niet meer te hiken of te fietsen en een beetje te recuperen...

Vele groeten,
Christophe