vanuit Irkutsk

Momenteel zit ik in een internet cafe in Irkutsk. Ook hier is het te betalen per Mb, dus ik wacht nog eventjes met foto's uploaden. Ik ben net terug van Listvyanka, aan het Baikalmeer, maar ik ga nog eventjes terugkomen op mijn laatste dag in Krasnoyarsk. In de namiddag heb ik er een bus genomen naar Stolby, een natuurpark met grote ronde rotsen (in het Russisch Stolby, zie hier voor enkele foto's http://www.stolby.ru/eng/). Ik wilde er gaan, maar ik dacht dat ik niet genoeg tijd ging hebben, maar toen ik aan het rondwandelen was en de brug over de rivier overgestoken had, zag ik vanuit de verte een van die rotsen en ik begon er met twee meisjes over te praten (in het Russisch uiteraard) en bleek dat ik vlakbij de bushalte naar Stolby was, dus ik was vree content dat ik er toch nog naartoe kon gaan. En de stadsbussen en trams in Rusland kosten trouwens maar 10 roebel (1 euro=37 roebel). Dus hup, ik was weer vertrokken. Twas wel een km of vijf eerst naar boven wandelen tegen dat ik aan de eerste stolby was, maar uiteindelijk heb ik er toch een aantal gezien en op een aantal geklommen (voor zover je geen klimmateriaal nodig had natuurlijk). Ik voelde me zo fantastisch om in de natuur te zijn, zonder al te veel andere mensen en mijn fysiek wat te trainen door te wandelen! Ik had opeens heel veel energie. Twas een welgekomen afwisseling na vele dagen steden. Toen ik terug wilde gaan naar Krasnoyarsk per bus was het al negen uur en ik had wat problemen om een bus te nemen. Dus ik ben het dan maar aan een paar Russische mensen beginnen vragen en ik verstond niet zo goed hoe het in elkaar zat, maar uiteindelijk hebben ze een buschauffeur die een andere ronde deed overtuigd om mij ook mee te nemen voor een eind. Hij tuutte dan een paar km verder naar een andere bus en ik zat goed! Hij gaf me ook een russische munt van 1983, vanuit de tijd van de sovjetunie: CCCP staat er dan op, wat het russische is voor USSR. Ik heb steeds meer de indruk dat zelfs Russische diensten soms toch echt wel bereid zijn je meer te helpen dan zou moeten, als je maar genoeg aandringt! Na wat te eten kwam ik dan om 23u30 aan in het hotel, net op tijd want ik had maar tot 24u betaald: zo koste het maar een halve dag dus 200 roebels. Ik heb dan ook gevraagd dat ze een taxi voor mij zouden regelen om 3u want om 4u vertrok mijn trein naar Irkutsk en ik zag het niet echt zitten om te voet te gaan met al mijn bagage snachts om dat uur omdat ik het niet volledig vertrouwde qua veiligheid. Ik ben dan nog eventjes een pintje gaan drinken langs de oever van de rivier en heb dan nog eventjes gebabbeld met een kerel die in het hotel werkte, 25 jaar oud en uiteraard: getrouwd! Ze trouwen hier allemaal zo vroeg tis ongelofelijk. Velen trouwen al rond de leeftijd van 22 zelfs. Geen wonder dat ze dan later vreemdgaan of uit elkaar gaan... Zo'n dingen doen me denken aan bij ons vijftig jaar geleden, behalve dan dat Russen in het algemeen niet gelovig zijn zoals wij vroeger. Je ziet ook veel Russen met gouden tanden, of Titanium met een gouden laag errond als ik het goed begrepen heb van iemand hier. Bij ons was dat zoveel jaren terug ook populair, omwille van de sociale status die geassocieerd wordt met goud, maar nu wil niemand dat nog bij ons: het moet wit zijn zodat het natuurlijk lijkt. Wat de plastic zakjes van Hugo Boss betreft, gisteren van een andere toerist trouwens ook gehoord dat je die apart kunt kopen, wat ik trouwens al vermoedde ;-)

De trein van Krasnoyarsk naar Irkutsk was eerder wat saai - wel wat gebabbeld, in het Russisch, maar niet echt interessant, maar het was niet zo lang op de trein. Ik kan me beter en beter uitdrukken in het Russisch. Ik leer elke dag wel wat woorden bij, maar ik weet zeker dat ik ze veelal niet goed gebruik en correct verbuig. Russische grammatica is dan ook heel ingewikkeld, maar meestal wordt ik begrepen, dus das het belangrijkste.

In Irkutsk ben ik dan 's avonds laat toegekomen en mijn plan was om in het treinstation in een slaapzaal te slapen, maar helaas waren alle bedden bezet. Ik heb dan een taxi en slaapplaats laten regelen via het service center van het treinstation, uiteraard konden ze weer geen Engels (waarschijnlijk een voorwaarde om in Rusland in de dienstensector te werken is dat je enkel Russisch kan spreken :p en je mag zeker ook niet glimlachen als je solliciteert) en moest ik weer redelijk aandringen voordat ze me wilden helpen, maar uiteindelijk kon ik ergens terecht.

De volgende dag, de 18e juli, ben ik dan smorgens naar het treinstation gewandeld om mijn ticket naar Vladivostok te kopen. Ik ben naar het service center geweest ervoor. Je betaalt dan 110 roebels, maar ze zijn ietsje vriendelijker (alhoewel je ook daar niet veel service moet verwachten - service center is dan ook een redelijk belachelijk woord in Rusland). Natuurlijk weer alles in het Russisch! Bij de eerste zoekopdracht enkel coupee, voor 6800 roebels. Tweede zoekopdracht, op een andere dag, enkel eerste klasse, derde zoekopdracht, nog op een andere dag, geen plaatsen meer beschikbaar. Dan vroeg ik of er nog andere treinen waren of probeerde ik dat te vragen en toen kwam er wat zever uit de dame dat ik niet begreep en uiteindelijk zocht ze dan nog eens in haar computer en hup: 1 plaatsje in platzkart (derde klasse)!!! Jajaja, chorasjo! Ya gatsjoe eitte! En joepie: ik had mijn ticket voor de 22ste smorgens: 3 volle dagen en nachten op de trein (= drie keer bed ook inbegrepen) en 4000km sporen, voor maar 2800 roebels (75 euro). Hopelijk wordt het wat een sociale gebeurtenis en valt er wat leute te beleven morgen op de trein. In Vladivostok zal Natalia me dan opwachten en kan ik bij haar thuis overnachten, bij de familie, tot de 28e wanneer mijn boot naar Japan vertrekt. Mijn biljet is al gereserveerd, maar ik ga het de 25e ook betalen wanneer ik aankom. Tis iets van rond de 270 euro, twee dagen op de boot en alle maaltijden inbegrepen. Tis wel redelijk veel geld, maar tzal zeker een belevenis zijn. Ik heb allessinds mijn touristil pilletjes tegen zeeziekte ook mee en misschien helpt vodka ook wel ;-) Maar ik ben weer aan het uitweiden en van de hak op de tak aan het springen.

Het Baikalmeer: oorspronkelijk was het mijn plan om naar Olkhon Eiland te gaan, een eiland in het Baikalmeer met dezelfde langwerpige vorm als het eiland zelf en met prima mogelijkheden om te wandelen en vele mooie dingen te zien. Maar uiteindelijk ben ik naar Listvyanka gegaan omdat ik het eiland niet echt de moeite vond voor maar twee dagen te verblijven. De weg ernaartoe is 7 uur rijden en ze vragen er 700 roebels voor en om terug te gaan, moet je soms twee dagen op voorhand de minibus bespreken. Naar Listvyanka vertrokken er veel minibussen vanaf het autobusstation in Irkutsk en het was maar 100 roebels en anderhalf uur rijden, dus heb ik daarvoor gekozen. Listvyanka zelf was redelijk toeristisch en eigenlijk niet zo mooi: redelijk veel beton en grotere gebouwen. In het informatiecentrum spraken alle meisjes van de dienst zelfs Engels!!!!!!!!!!! Ongelofelijk! Ik kwam er ook redelijk wat buitenlandse toeristen tegen, alhoewel de overgrote meerderheid van de toeristen toch Russen waren. Listvyanka was eigenlijk wat een toeristenval: een klein plaatsje aan het Baikalmeer vooral op toerisme steunend, waar je redelijk dure excursies kunt doen en je gat kunt bruinen op het keienstrand (de zondagmiddag lagen er toch een aantal sexy tangatjes op het strand) en een gebakken brochette kunt kopen voor 3,5 euro. Die brochette heb ik niet gegeten, maar ik heb wel twee soorten vis gegeten die je enkel in het Baikalmeer aantreft. Mijn slaapplaats vond ik via de toeristen informatie centrum, het was een bed voor 450 roebels per nacht in een huizetje van een oud madamtje. Om mijn gat te kuisen was er gazettepapier: echt terug in de tijd haha!!! De tweede dag had blijkbaar een andere toerist toch wc papier gekocht - russisch wc papier dan: het heeft geen kartonnen rolletje in het midden en is grijs van kleur en goedkoper. De eerste avond heb ik een uurtje langs het meer gewandeld, langs wat kliffen en zo - eigenlijk een klein beetje gevaarlijk want smalle en steile weggetjes, en heb ik dan een aantal uren alleen op het strand doorgebracht - met enkel wat boten die af en toe passeerden. Ik heb dan mijn kleren gewassen in het Baikalmeer en een frisse duik in adamskostuum genomen. Twater schijnt in augustus warmer te zijn, maar nu was het koud. Maar ze zeggen dat je twintig jaar langer leeft als je erin zwemt... De volgende dag ben ik gaan wandelen langs hetzelfde pad, naar een dorpje dat enkel met de boot bereikbaar was, Bolshy kotu. Ik had enkel mijn dagrugzak en mijn plan was om de boot naar Listvyanka terug te nemen rond 18u. Rond 12u30 ben ik dan vertrokken om 18km langs het water te wandelen langs dunne weggetjes. Na een uur kwam ik dan Vicky en haar oma tegen en ik begon te babbelen en ze presenteerden me thee en hup, het was al 14u30 en ik wilde op tijd zijn voor de boot. Dus dan maar snel doorgewandeld en uiteindelijk was ik er om 17u30. 4 uur wandelen en 1 uur babbelen over 18km langs die paadjes: daar was ik toch vrij content over! Mijn fisiek is in orde. Voordat ik de boot wilde nemen, wilde ik nog iets kopen om te drinken in een supermarkt maar het dorpje en de plek was zoveel mooier en minder toeristisch dan Listvyanka dat ik goesting had om daar te blijven. Dus heb ik dan twee studentes aangesproken in het Russisch en gevraagd of er geen accomodatie voor me was en hoeveel het zou kosten (want ik betaalde eigenlijk al in Listvyanka en had geen zin om dubbel te betalen) en ze vertelden me dat ik kon blijven voor 250 roebels. Uiteindelijk heb ik niets betaald en heb ik nog eten van hun gekregen en wat vodka met hen gedronken en ben ik nog gratis naar de russische sauna ook geweest - helaas was het niet gemengd ;-( Het was in een huizetje met veel studentes en een paar studenten. In de zomer verblijven daar heel veel studenten biologie en gelijkaardige richtingen en ze doen dan overdag allerlei proevetjes in een paar laboratoria die zich daar bevinden. De levensomstandigheden zijn er redelijk primitief, maar ze maken er toch dikwijls leute volgens mij. De volgende dag heb ik dan de boot naar Listvyanka terug genomen voor mijn bagage en ik ben daar dan nog een dag langer gebleven, hoewel ik veel meer van Bolshy Kotu hield, omdat ik vrij moe was en omdat er niet altijd veel plaats is op de boot tussen Listvyanka en Bolshy Kotu en ik zeker op tijd terug in Irkutsk moest zijn.

Nog een weetje misschien is dat de meeste auto's hier het stuur aan de rechterkant hebben omdat ze geimporteerd zijn vanuit Japan.

En verder wil ik ook nog zeggen dat ik me hier meer en meer amuseer en me meer op mijn gemak voel en gemakkelijker en gemakkelijker contacten leg en me meer kan uitdrukken in het Russisch en dat ik al heel veel vriendelijke Russen tegengekomen heb. Typisch is ook dat ze vanalles met je willen delen. Ik ben al dikwijls een drankje getrakteerd geweest, of op het strand kreeg ik wat van hun vis, of ik kreeg thee, of van die studenten kreeg ik eten en snoepjes en drank en slaapplaats en de sauna... Het laatste dat ik gekregen heb was op de minibus van Listvyanka naar Irkutsk: ik kreeg van een kok die in Listvyanka in een duur hotel werkt (minimum 5000 roebels voor een kamer voor een nacht) een tandenborstel en tandpasta en zeep van het hotel cadeau! Welkom geschenk want mijn tandpasta was net op! Ik moet er nieuwe kopen voordat ik op de trein ga. Tzal toch raar zijn om Rusland te moeten verlaten en opeens een heel andere samenleving weer gewoon te moeten worden, en van een land dat wat achterop is in een land dat voorop is te belanden. Rusland prikkelt toch mijn nieuwsgierigheid naar meer. Dertig dagen is eigenlijk veel te weinig voor zo'n groot land, maar langer kan ik niet blijven met dit toeristenvisum en ik ben toch op heel veel plaatsen geweest en heb het een en ander gezien...

Ik ga jullie nu laten,
veel groeten vanuit Irkutsk,
Christophe