Al 2 weken in Rusland

Binnen drie uur en een half vertrekt mijn trein van Yekaterinburg naar Krasnoyarsk en heb niets meer te doen, behalve mijn boeltje te pakken en wat eten te kopen in de supermarkt, dus even tijd om nog eens te bloggen. Ik wil hier ook eens een paar fotootjes posten, maar het zal niet voor nu zijn, want het internet is hier vrij traag en bovendien is het hier met een systeem dat ze betalen per onnozele Mb.

Al bij al valt Rusland wel mee, maar het is geen land waar je naartoe moet gaan voor de vriendelijkheid en warmheid van de mensen :-) Sommige jonge mensen die een beetje Engels spreken kunnen wel heel vriendelijk kunnen zijn, ook omdat ze heel nieuwsgierig en enthousiast zijn dat ze een buitenlander ontmoeten en ze trakteren je dan eigenlijk ook wel snel op een pintje of zo.

Ik ben nu een paar dagen in de Oeral en ik moet zeggen dat ik wel een heel groot verschil merk tussen de mensen die je hier op straat ziet en in Moskou of St.Petersburg. Hier zien de mensen er meer normaal gekleed uit, zoals bij ons, terwijl in Moskou of St.Petersburg de helft van de vrouwen op een gewone dag gekleed gaan alsof ze naar een trouw of galabal moeten en zich elk half uur moeten schminken. Als ze foto's trekken is het ook anders als bij ons. Sommigen hebben zelfs een kam mee om eerst eens hun haar te kammen en ze staan ook liever alleen op de foto dan in groep, en hoe onnatuurlijker en meer geposeerd hoe beter. In Moskou moest ik dikwijls ook denken aan al de dikkenekken en snobs in Knokke omdat het er ook vol mee liep. En in Moskou kosten kleren dan nog eens bijna drie keer zoveel als bij ons. Zara verkopen ze een klein beetje goedkoper dan Massimo Dutti bvb., wat degelijk is maar ook niet het meest exclusieve, en veel Russen denken dan dat Zara goede kwaliteit is en kopen dat dan omdat het maar een klein beetje goedkoper is, terwijl het eigenlijk van mindere kwaliteit is bij ons. Er zijn veel rijken in Moskou, maar ook veel mensen die meedoen om er bij te horen. Allemaal goed en wel zolang ze kunnen werken, maar als ze wat ouder zijn, zullen ze wel eens tegen de muur lopen. Ik herinner me ook een man die bij mij in de trein naar Ekaterinburg zat, het was een Oekraiense politieman en hij had verteld dat hij 400 dollar per maand verdiende. Hij kwam de trein binnen met een zak van Hugo Boss, alsof hij daar dikwijls kleren kocht. Ik was verbaasd toen hij er een simpel trainingpak uit haalde om op de trein te zitten :-) Nu ja, bij ons heb je ook heel veel idioten die dingen kopen om erbij te horen...

De eerste twee dagen in St.Petersburg verbleef ik bij een Russisch koppel, George en Ana. Het waren vriendelijke mensen, een beetje serieus wel, en ook harde werkers en met dat het weekdag was, hadden ze dus niet veel tijd voor mij. Ik herinner me dat ik die eerste twee dagen niet te veel uitgestoken heb en me ook bezig heb gehouden met visa registratie en in de rij staan voor treintickets. De derde en vierde dag verbleef ik bij Peter, een Rus van Koreaanse afkomst die sinoloog van opleiding is en gids is voor Chinese toeristen in St.Petersburg. Hij zei dat hij het spijtig vond dat ik zo lang had moeten wachten voor dat stomme treinticket omdat hij het altijd via internet doet en het veel gemakkelijker is. Maar ook mijn volgende gasten bleken hier geen ervaring in te hebben, maar gelukkig heb ik nooit meer zo lang opnieuw moeten wachten. Peter leidde me een beetje rond in de stad en hij stopte me op een boot naar Peterhof, een heel grote tuin met fonteinen in de nabijheid van St.Petersburg, een beetje vergelijkbaar met de tuin van Versailles misschien, die een van de paleizen van Peter de Grote was, en al zijn paleizen moesten bereikbaar zijn over water. Vooral de fontein met al de gouden beelden was de moeite om te zien. In de Hermitage, waar een van de grootste, zoniet de grootste kunstcollectie ter wereld is, ben ik niet binnengegaan: ten eerste omdat ik niets van kunst ken, ten tweede omdat je lang moet aanschuiven en ten derde omdat het ook nog redelijk duur was. 's Avonds ben ik met de nicht van Peter gaan fietsen in St.Petersburg en dat was wel leuk. Ik besefte dan dat ik eigenlijk wat het fietsen mis. Met de fiets voel je zoveel vrijheid, je kunt rap gaan en de bries die je voelt wanneer je fietst doet enorm veel deugd. Peter had dan met twee Amerikanen 's avonds afgesproken en met die mannen ben ik dan nog eens uitgegaan in St.Petersburg. 's Ochtends hebben we dan om 6u voor een half uur naar huis gestrompeld omdat er geen enkele taxi ons voor een niet-afzetterstarief wilde meenemen. Als je buitenlander bent, doen ze niets liever dan je serieus proberen af te zetten, die smeerlappen. Aan mij verdienen ze dan niets, dan ga ik gewoon te voet - dat is gezonder en bovendien was het toch volledig klaar. Van onveiligheid heb ik trouwens nooit iets gevoeld, zowel niet in St.Petersburg als in Moskou. Als ik sommige blogs op het internet moest geloven was Moskou een beetje zoals het wilde westen, maar ik denk dat het gewoon heel veel verbeterd is in een aantal jaren. Vroeger waren er bvb ook veel meer eetstalletjes op straat en die moesten allemaal afdokken aan de maffia. Moskou is in elk geval wel nog het wilde westen op financieel gebied - een ultrakapitalische zeepbel volgens mij.

In Moskou verbleef ik bij Javier, een Bask. Eigenlijk heb ik me super goed vermaakt met hem en de andere Spanjaarden toen we naar Nizniy-Novgorod gingen en hebben we heel veel gelachen. Hij zei ook dat ik zo lang als ik wilde bij hem in Moskou kon verblijven. Twas een supervriendelijke kerel, die graag onnozel doet en leute maakt, maar ook serieus kan zijn en behulpzaam. Eigenlijk mijn beste couchsurfing ervaring tot nu toe. Ik denk dat Spanjaarden me ongetwijfeld ook beter liggen dan Russen - zijn veel warmere mensen in het algemeen. Hij had me om 5u smorgens opgewacht aan het treinstation in Moskou en hij reed wat rond met zijn auto om me Moskou te tonen en een beetje uitleg errond te geven. We reden onder meer rond op de ring van Moskou en we stopten even vlakbij de staatsuniversiteit van Moskou (Lomonosov universiteit), de grootste universiteit van het land, waar we ook een zicht konden krijgen op Moskou vanop afstand, tenminste als er geen mist hing zoals die morgen het geval was! Richting Moskou konden we ook het Olympisch stadion Loezjniki zien, dat gebruikt werd bij de Olympische Spelen van 1980. Het was rond 5u 's morgens en terwijl op de parking een man met een kar geladen met wat spullen passeerde, stonden een aantal jongeren te dansen naast hun auto met de muziek volle bak. Moscow never sleeps!!! Diezelfde dag hebben we dan iets gegeten in het Pushkin cafe (http://www.cafe-pushkin.ru), een van de beste eetgelegenheden in Moskou, en zijn we dan naar het Kremlin en het Rode Plein geweest en 's avonds met de trein naar Nizniy-Novgorod. De zondagavond kwamen we dan terug in Moskou en de volgende dagen moest hij werken, maar ik had een kaart gekocht en hij had elke dag een route uitgestippeld die ik moest volgen om zoveel mogelijk te zien in Moskou. Dat was echt een supergoeie manier van werken, want als je de stad niet zo goed kent en niet zo goed georganiseerd bent, kun je anders te veel tijd verliezen. Moskou is echter wel enorm gemakkelijk om te orienteren, veel gemakkelijker dan St.Petersburg en de meeste steden. De stad bestaat uit verschillende eivormige ringen en dan radialen zoals de spaken van een wiel. Javier legde me ook alles goed uit over de metro en andere praktische zaken. Zo heb ik dan de maandag een ferme wandeling gedaan door Moskou en ben ik door de beroemde Arbat straat gewandeld en langs parken en zo en de dinsdag heb ik wat metro station sight seeing gedaan en 's avonds heb ik een boottochtje gedaan op de rivier, langs het Kremlin en zo passerend en heb ik dan het Rode Plein en de St.Basiliuskathedraal bij nacht gezien, wat heel mooi is trouwens! Mijn gsm werkte niet in Moskou en rond middernacht wilde ik nog wat eten in een fastfood plaats en een paar jongeren begonnen met mij te babbelen en wilden me perse een pintje trakteren. Op die momenten besef ik dan dat Russen ook heel vriendelijke mensen kunnen zijn. Ik belde dan met een van hen zijn gsm naar Javier om te zeggen dat ik wat later ging zijn en hij had gedacht dat de politie me mss had opgepakt haha... Maar het was geen probleem, twas een gemakkelijke kerel eigenlijk.

En dan op de trein naar Yekaterinburg in de Oeral. Anderhalve dag op de trein en weer stomme kupe! Ze hadden weer geen platskartny meer. Kupee is met vier bedden in een compartiment. Tis veel duurder en saaier omdat er minder mensen zijn en vooral minder jonge mensen en dus gegarandeerd geen mensen die Engels kunnen spreken. En met mijn Russisch kon ik een beetje communiceren maar ook niet al te veel. Straks neem ik de trein naar Krasnoyarsk in Platzkartnie en dan ga ik vandaar naar Irkoetsk, ook in Platskartny. Ze hadden enkel kupee nog om rechtstreeks naar Irkoetsk te gaan en ik zag dat niet echt zitten. Ten eerste koste het bijna 200 euro en ten tweede is het veel te saai met maar vier personen. Ik hoop dat platskartny beter gaat meevallen. Tis in een wagon met rond de 50 bedden en tis open, dus zonder deuren. En mijn rugzak steek ik dan in een kast die afgesloten is als ik het bed naar beneden klap.

In Ekaterinburg zelf is eigenlijk niet zoveel te zien. Een paar monumenten en een kerkje waar de tsarenfamilie - de Romanovs - vermoord zijn door de Bolsjevieken. Het is een universiteitsstad en de Oeral regio wordt vooral gedomineerd door industrie. Ik verbleef hier bij Natalie, een eenentwintigjarige Russische, maar eigenlijk atypisch tov de andere Russinnen en Russen die ik al ontmoet heb. Ze houdt van de natuur en rust en zo en tis geen schminkpop. En natuur is ook wel een van mijn grootste interesses. Maar dan aan de andere kant is het iemand die niet graag uitgaat om ene te gaan drinken of eens naar een club te gaan en twas hier weekend en thad leuk geweest om eens uit te gaan, dus dat was eigenlijk een beetje saai. Tprobleem met deze couch is dat ik wat te afhankelijk ben geweest. Ze moest niet werken en alles was in haar gezelschap en das op zich wel leuk, maar ik voel me ook wel graag vrij en onafhankelijk en als de flat wat dichter in het centrum was geweest, was ik waarschijnlijk alsnog alleen uitgegaan. Voor de volgende stad, Krasnoyarsk, heb ik slechts 1 couchrequest gedaan en nog geen antwoord gehad, dus als ik niets hoor, verblijf ik daar in een hotel, wat op zich ook niet slecht is voor een keer, dan betaal je maar ben je ook volledig vrij. Aan de andere kant hebben we hier wel leuke dingen gedaan met haar vrienden: we zijn naar het Oeralgebergte geweest (wat je eigenlijk met moeite een gebergte kunt noemen, maar eerder een heuvelland met heel veel naaldwoud en muggen - heb veel beten en sommige dikke, maar eigenlijk valt het goed mee want veel last heb ik er niet van) en we hebben er gekampeerd en bij het kampvuur gegeten, wat heel leuk was, en vandaag zijn we ergens in een schietclub gaan schieten met twee jachtgeweren, wat ook eens een ervaring was. Ik heb geschoten met kartouchen voor vogels maar ook met andere kartouchen voor beren. Met zo'n geweer is het niet al te moeilijk om iets mee te hebben, met al die bolletjes. Het waren goeie kerels, maar een beetje te serieus voor mij: hobby's natuur, schieten en computerspelletjes. De eerste twee vind ik ook wel leuk, maar ikmaak ook graag grapjes en doe onnozel en ga eens graag uit en zijwaren meer serieus op dat vlak.

Voila, ik ga jullie nu laten, want het zal vast en zeker al saai zijnom het allemaal te lezen. Ik zal proberen om nog wel eens iets teposten over mijn Russische ervaringen. Ik kijk ook al uit naar hetBaikalmeer, het grootste meer ter wereld met 20 procent van dezoetwaterreserves van de totale planeet! Reacties zijn ook altijd leukom te lezen - ook al antwoord ik er niet altijd op - tis altijdaangenaam...Groetjes uit Ekaterinburg,Christophe ofte кристоф