Japan!!!

Gisteren aangekomen in Fushiki, Japan. Tis weer een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb, dus ik zal mijn laatste dagen Rusland nog even beschrijven. Vanuit Irkutsk heb ik dus drie dagen en nachten aan een stuk op een trein richting Vladivostok gezeten, zonder airco. Twas echt zot, want tijdens de dag was de buitentemperatuur daar rond de 40 graden Celsius en op de trein kon je ook niet douchen, dus ik stonk als een beer toen ik uit die trein kwam. Er was zelfs geen restauratiewagon om even te ontsnappen uit de eigen wagon en te relaxen. Ik verstond van de Russen iets in de aard van dat ze dat afgeschaft hadden omdat er te veel vodka gedronken werd en dan soms gevochten werd. In mijn wagon zat nog een buitenlander, een Zuid-Koreaan, Jae Won Han. Aangename kerel, kon goed met hem opschieten. Hij had een jaar in Canada verbleven om Engels te leren en was nu op de terugweg (hij wilde eerst nog wat toerisme doen en had een omweg via Europa gemaakt) Jae Won schreef me wat nuttige zinnen op in Japans en hij vertelde me dingen over de cultuur in Japan en sommige verschillen met Zuid-Korea, dus dat was interessant. Voor de rest heb ik ook nog met een aantal russen zitten babbelen. Small talk in Russisch begon meer en meer te lukken trouwens. Het vervelende van drie dagen op die trein te zitten is wel dat ik er keelpijn aan over gehouden heb en het is nog altijd niet weg. Ik heb wat van mijn eigen pillen genomen, maar als het niet rap verbetert ga ik naar een doktor.

Eens aangekomen in Vladivostok verbleef ik bij Natalya totdat de boot naar Japan vertrok. We zijn dan naar het strand geweest daar en ik heb eens in de zee gezwommen. Eigenlijk was Vladivostok niet zo veel de moeite, vooral een vuile stad eigenlijk, en met een dag of twee had ik zeker genoeg gehad, maar ja... Vladivostok zou in principe heel mooi kunnen geweest zijn, want je hebt zee en heuvels met groen, zoals in het Noorden van Spanje, maar de meeste Russen kijken totaal niet achter het milieu en het is eigenlijk heel beschamend. Zo ben ik naar een strand geweest en het ligt vol met afval. Ze kamperen een dag aan het strand en ze laten al hun afval achter op een bergje en de volgende dagen groeit dat bergje dan met afval van andere toeristen en het blijft maar groeien en het kan de meeste russen zelfs niet schelen om juist naast zo een hoop afval te zitten. Ik moet wel zeggen dat de mensen waarmee ik aan het strand zat al hun afval mee naar huis brachten en niet zo waren. Het was de windsurf community van Vladivostok, want Natalya en haar vriend waren fervente windsurfers.

De maandag dan de boot op naar Japan. We waren met een stuk of 10 buitenlanders op de boot. Er was een koppel van Nederland die zelfs met hun auto op de boot waren. Die waren pas echt avontuurlijk aangelegd!!! Op de boot was er achteraan een klein zwembadje en ik ben zeker een stuk of tien keer van het dek erboven erin gesprongen, totdat er iemand kwam zeggen dat we het niet mochten doen. Ik wist dat natuurlijk wel, want er stond een bordje met schtraf in Russisch wat hetzelfde betekent als in het Nederlands, maar het was heel plezant. Er zaten heel veel auto marchands op de boot, die tweedehands autos japan kopen en ze dan importeren in rusland en er goed aan verdienen. In de namiddag zat ik met hen aan tafel rond het zwembad en werden er een paar flessen vodka gekraakt... Ze vinden het altijd leuk als ze met buitenlanders kunnen praten. Het enige ambetante is dat ik nu op mijn kaken en mijn voorhoofd uitslag heb van te veel zon, maar het is al aan het verbeteren tov gisteren en ik heb niet echt jeuk, alleen roodheid en veel kleine puistjes. Naar horen zeggen hadden sommige Russen dat over hun volledige lichaam. Eens aangekomen in Japan werd alle bagage gecheckt door de douane, echt grondig. Officieel moet je voor Japan een uitreisticket hebben om het land binnen te mogen, maar we waren met verschillenden zonder uitreisticket en niemand heeft problemen gehad met de douane. Ik heb gezegd dat ik een ferry naar Korea ging nemen maar ik weet het nog niet, misschien vlieg ik naar Taiwan in de plaats daarvan.

Eens met de voeten op Japanse bodem ben ik op zoek gegaan naar het lokale postkantoor, want daar heb je bankautomaten die ook met buitenlandse kaarten werken en ik wist dat op voorhand, dus kon ik al meteen Yen gaan afhalen. Ik heb dan een aantal treinen genomen en via internet met mijn host afgesproken en alles ging ok. Nu verblijf ik tot morgenochtend bij de familie van Eri, een Japanse die zes jaar in de states gewoond heeft. Haar familie is echt supervriendelijk en ze woontin een huis op het platteland en alles is zo proper in tegenstelling tot de russische appartementen, waar je ook je schoenen moet afdoen maar er veel vuil op de grond ligt. Ze leeft met haar ouders, haar broer en haar grootmoeder en grootvader. Haar broer is er niet voor het moment. Haar grootmoeder zei dat ik de eerste westerling was die ze in het echt gezien heeft. Maar in Toyama denk ik dat mensen wel al gewoon zijn om westerlingen te zien want er werd niet echt naar me gestaard. Er zijn ook wel Russen die daar passeren voor de autohandel. Gisteren heb ik hier echt heerlijke Sushi gegeten en andere Japanse lekkernijen, met stokjes uiteraard! Ik sliep in de gastenkamer, die gebruikt wordt als een soort mini tempeltje om te bidden. Dat was heel mooi om te zien. De mensen waar ik verblijf zijn Buddhistisch. Ze zijn echt supervriendelijk! Ik ga dan eens naar buiten en dan eens een trein nemen naar Toyama en eens horen bij het toeristen informatie centrum dat je in elke japanse stad vind.

Vele groetjes uit Japan,
Christophe

vanuit Irkutsk

Momenteel zit ik in een internet cafe in Irkutsk. Ook hier is het te betalen per Mb, dus ik wacht nog eventjes met foto's uploaden. Ik ben net terug van Listvyanka, aan het Baikalmeer, maar ik ga nog eventjes terugkomen op mijn laatste dag in Krasnoyarsk. In de namiddag heb ik er een bus genomen naar Stolby, een natuurpark met grote ronde rotsen (in het Russisch Stolby, zie hier voor enkele foto's http://www.stolby.ru/eng/). Ik wilde er gaan, maar ik dacht dat ik niet genoeg tijd ging hebben, maar toen ik aan het rondwandelen was en de brug over de rivier overgestoken had, zag ik vanuit de verte een van die rotsen en ik begon er met twee meisjes over te praten (in het Russisch uiteraard) en bleek dat ik vlakbij de bushalte naar Stolby was, dus ik was vree content dat ik er toch nog naartoe kon gaan. En de stadsbussen en trams in Rusland kosten trouwens maar 10 roebel (1 euro=37 roebel). Dus hup, ik was weer vertrokken. Twas wel een km of vijf eerst naar boven wandelen tegen dat ik aan de eerste stolby was, maar uiteindelijk heb ik er toch een aantal gezien en op een aantal geklommen (voor zover je geen klimmateriaal nodig had natuurlijk). Ik voelde me zo fantastisch om in de natuur te zijn, zonder al te veel andere mensen en mijn fysiek wat te trainen door te wandelen! Ik had opeens heel veel energie. Twas een welgekomen afwisseling na vele dagen steden. Toen ik terug wilde gaan naar Krasnoyarsk per bus was het al negen uur en ik had wat problemen om een bus te nemen. Dus ik ben het dan maar aan een paar Russische mensen beginnen vragen en ik verstond niet zo goed hoe het in elkaar zat, maar uiteindelijk hebben ze een buschauffeur die een andere ronde deed overtuigd om mij ook mee te nemen voor een eind. Hij tuutte dan een paar km verder naar een andere bus en ik zat goed! Hij gaf me ook een russische munt van 1983, vanuit de tijd van de sovjetunie: CCCP staat er dan op, wat het russische is voor USSR. Ik heb steeds meer de indruk dat zelfs Russische diensten soms toch echt wel bereid zijn je meer te helpen dan zou moeten, als je maar genoeg aandringt! Na wat te eten kwam ik dan om 23u30 aan in het hotel, net op tijd want ik had maar tot 24u betaald: zo koste het maar een halve dag dus 200 roebels. Ik heb dan ook gevraagd dat ze een taxi voor mij zouden regelen om 3u want om 4u vertrok mijn trein naar Irkutsk en ik zag het niet echt zitten om te voet te gaan met al mijn bagage snachts om dat uur omdat ik het niet volledig vertrouwde qua veiligheid. Ik ben dan nog eventjes een pintje gaan drinken langs de oever van de rivier en heb dan nog eventjes gebabbeld met een kerel die in het hotel werkte, 25 jaar oud en uiteraard: getrouwd! Ze trouwen hier allemaal zo vroeg tis ongelofelijk. Velen trouwen al rond de leeftijd van 22 zelfs. Geen wonder dat ze dan later vreemdgaan of uit elkaar gaan... Zo'n dingen doen me denken aan bij ons vijftig jaar geleden, behalve dan dat Russen in het algemeen niet gelovig zijn zoals wij vroeger. Je ziet ook veel Russen met gouden tanden, of Titanium met een gouden laag errond als ik het goed begrepen heb van iemand hier. Bij ons was dat zoveel jaren terug ook populair, omwille van de sociale status die geassocieerd wordt met goud, maar nu wil niemand dat nog bij ons: het moet wit zijn zodat het natuurlijk lijkt. Wat de plastic zakjes van Hugo Boss betreft, gisteren van een andere toerist trouwens ook gehoord dat je die apart kunt kopen, wat ik trouwens al vermoedde ;-)

De trein van Krasnoyarsk naar Irkutsk was eerder wat saai - wel wat gebabbeld, in het Russisch, maar niet echt interessant, maar het was niet zo lang op de trein. Ik kan me beter en beter uitdrukken in het Russisch. Ik leer elke dag wel wat woorden bij, maar ik weet zeker dat ik ze veelal niet goed gebruik en correct verbuig. Russische grammatica is dan ook heel ingewikkeld, maar meestal wordt ik begrepen, dus das het belangrijkste.

In Irkutsk ben ik dan 's avonds laat toegekomen en mijn plan was om in het treinstation in een slaapzaal te slapen, maar helaas waren alle bedden bezet. Ik heb dan een taxi en slaapplaats laten regelen via het service center van het treinstation, uiteraard konden ze weer geen Engels (waarschijnlijk een voorwaarde om in Rusland in de dienstensector te werken is dat je enkel Russisch kan spreken :p en je mag zeker ook niet glimlachen als je solliciteert) en moest ik weer redelijk aandringen voordat ze me wilden helpen, maar uiteindelijk kon ik ergens terecht.

De volgende dag, de 18e juli, ben ik dan smorgens naar het treinstation gewandeld om mijn ticket naar Vladivostok te kopen. Ik ben naar het service center geweest ervoor. Je betaalt dan 110 roebels, maar ze zijn ietsje vriendelijker (alhoewel je ook daar niet veel service moet verwachten - service center is dan ook een redelijk belachelijk woord in Rusland). Natuurlijk weer alles in het Russisch! Bij de eerste zoekopdracht enkel coupee, voor 6800 roebels. Tweede zoekopdracht, op een andere dag, enkel eerste klasse, derde zoekopdracht, nog op een andere dag, geen plaatsen meer beschikbaar. Dan vroeg ik of er nog andere treinen waren of probeerde ik dat te vragen en toen kwam er wat zever uit de dame dat ik niet begreep en uiteindelijk zocht ze dan nog eens in haar computer en hup: 1 plaatsje in platzkart (derde klasse)!!! Jajaja, chorasjo! Ya gatsjoe eitte! En joepie: ik had mijn ticket voor de 22ste smorgens: 3 volle dagen en nachten op de trein (= drie keer bed ook inbegrepen) en 4000km sporen, voor maar 2800 roebels (75 euro). Hopelijk wordt het wat een sociale gebeurtenis en valt er wat leute te beleven morgen op de trein. In Vladivostok zal Natalia me dan opwachten en kan ik bij haar thuis overnachten, bij de familie, tot de 28e wanneer mijn boot naar Japan vertrekt. Mijn biljet is al gereserveerd, maar ik ga het de 25e ook betalen wanneer ik aankom. Tis iets van rond de 270 euro, twee dagen op de boot en alle maaltijden inbegrepen. Tis wel redelijk veel geld, maar tzal zeker een belevenis zijn. Ik heb allessinds mijn touristil pilletjes tegen zeeziekte ook mee en misschien helpt vodka ook wel ;-) Maar ik ben weer aan het uitweiden en van de hak op de tak aan het springen.

Het Baikalmeer: oorspronkelijk was het mijn plan om naar Olkhon Eiland te gaan, een eiland in het Baikalmeer met dezelfde langwerpige vorm als het eiland zelf en met prima mogelijkheden om te wandelen en vele mooie dingen te zien. Maar uiteindelijk ben ik naar Listvyanka gegaan omdat ik het eiland niet echt de moeite vond voor maar twee dagen te verblijven. De weg ernaartoe is 7 uur rijden en ze vragen er 700 roebels voor en om terug te gaan, moet je soms twee dagen op voorhand de minibus bespreken. Naar Listvyanka vertrokken er veel minibussen vanaf het autobusstation in Irkutsk en het was maar 100 roebels en anderhalf uur rijden, dus heb ik daarvoor gekozen. Listvyanka zelf was redelijk toeristisch en eigenlijk niet zo mooi: redelijk veel beton en grotere gebouwen. In het informatiecentrum spraken alle meisjes van de dienst zelfs Engels!!!!!!!!!!! Ongelofelijk! Ik kwam er ook redelijk wat buitenlandse toeristen tegen, alhoewel de overgrote meerderheid van de toeristen toch Russen waren. Listvyanka was eigenlijk wat een toeristenval: een klein plaatsje aan het Baikalmeer vooral op toerisme steunend, waar je redelijk dure excursies kunt doen en je gat kunt bruinen op het keienstrand (de zondagmiddag lagen er toch een aantal sexy tangatjes op het strand) en een gebakken brochette kunt kopen voor 3,5 euro. Die brochette heb ik niet gegeten, maar ik heb wel twee soorten vis gegeten die je enkel in het Baikalmeer aantreft. Mijn slaapplaats vond ik via de toeristen informatie centrum, het was een bed voor 450 roebels per nacht in een huizetje van een oud madamtje. Om mijn gat te kuisen was er gazettepapier: echt terug in de tijd haha!!! De tweede dag had blijkbaar een andere toerist toch wc papier gekocht - russisch wc papier dan: het heeft geen kartonnen rolletje in het midden en is grijs van kleur en goedkoper. De eerste avond heb ik een uurtje langs het meer gewandeld, langs wat kliffen en zo - eigenlijk een klein beetje gevaarlijk want smalle en steile weggetjes, en heb ik dan een aantal uren alleen op het strand doorgebracht - met enkel wat boten die af en toe passeerden. Ik heb dan mijn kleren gewassen in het Baikalmeer en een frisse duik in adamskostuum genomen. Twater schijnt in augustus warmer te zijn, maar nu was het koud. Maar ze zeggen dat je twintig jaar langer leeft als je erin zwemt... De volgende dag ben ik gaan wandelen langs hetzelfde pad, naar een dorpje dat enkel met de boot bereikbaar was, Bolshy kotu. Ik had enkel mijn dagrugzak en mijn plan was om de boot naar Listvyanka terug te nemen rond 18u. Rond 12u30 ben ik dan vertrokken om 18km langs het water te wandelen langs dunne weggetjes. Na een uur kwam ik dan Vicky en haar oma tegen en ik begon te babbelen en ze presenteerden me thee en hup, het was al 14u30 en ik wilde op tijd zijn voor de boot. Dus dan maar snel doorgewandeld en uiteindelijk was ik er om 17u30. 4 uur wandelen en 1 uur babbelen over 18km langs die paadjes: daar was ik toch vrij content over! Mijn fisiek is in orde. Voordat ik de boot wilde nemen, wilde ik nog iets kopen om te drinken in een supermarkt maar het dorpje en de plek was zoveel mooier en minder toeristisch dan Listvyanka dat ik goesting had om daar te blijven. Dus heb ik dan twee studentes aangesproken in het Russisch en gevraagd of er geen accomodatie voor me was en hoeveel het zou kosten (want ik betaalde eigenlijk al in Listvyanka en had geen zin om dubbel te betalen) en ze vertelden me dat ik kon blijven voor 250 roebels. Uiteindelijk heb ik niets betaald en heb ik nog eten van hun gekregen en wat vodka met hen gedronken en ben ik nog gratis naar de russische sauna ook geweest - helaas was het niet gemengd ;-( Het was in een huizetje met veel studentes en een paar studenten. In de zomer verblijven daar heel veel studenten biologie en gelijkaardige richtingen en ze doen dan overdag allerlei proevetjes in een paar laboratoria die zich daar bevinden. De levensomstandigheden zijn er redelijk primitief, maar ze maken er toch dikwijls leute volgens mij. De volgende dag heb ik dan de boot naar Listvyanka terug genomen voor mijn bagage en ik ben daar dan nog een dag langer gebleven, hoewel ik veel meer van Bolshy Kotu hield, omdat ik vrij moe was en omdat er niet altijd veel plaats is op de boot tussen Listvyanka en Bolshy Kotu en ik zeker op tijd terug in Irkutsk moest zijn.

Nog een weetje misschien is dat de meeste auto's hier het stuur aan de rechterkant hebben omdat ze geimporteerd zijn vanuit Japan.

En verder wil ik ook nog zeggen dat ik me hier meer en meer amuseer en me meer op mijn gemak voel en gemakkelijker en gemakkelijker contacten leg en me meer kan uitdrukken in het Russisch en dat ik al heel veel vriendelijke Russen tegengekomen heb. Typisch is ook dat ze vanalles met je willen delen. Ik ben al dikwijls een drankje getrakteerd geweest, of op het strand kreeg ik wat van hun vis, of ik kreeg thee, of van die studenten kreeg ik eten en snoepjes en drank en slaapplaats en de sauna... Het laatste dat ik gekregen heb was op de minibus van Listvyanka naar Irkutsk: ik kreeg van een kok die in Listvyanka in een duur hotel werkt (minimum 5000 roebels voor een kamer voor een nacht) een tandenborstel en tandpasta en zeep van het hotel cadeau! Welkom geschenk want mijn tandpasta was net op! Ik moet er nieuwe kopen voordat ik op de trein ga. Tzal toch raar zijn om Rusland te moeten verlaten en opeens een heel andere samenleving weer gewoon te moeten worden, en van een land dat wat achterop is in een land dat voorop is te belanden. Rusland prikkelt toch mijn nieuwsgierigheid naar meer. Dertig dagen is eigenlijk veel te weinig voor zo'n groot land, maar langer kan ik niet blijven met dit toeristenvisum en ik ben toch op heel veel plaatsen geweest en heb het een en ander gezien...

Ik ga jullie nu laten,
veel groeten vanuit Irkutsk,
Christophe

in Krasnoyarsk

Vanmorgen om 5u30 Moskou tijd aangekomen in Krasnoyarsk, oftewel 9u30 plaatselijke tijd, oftewel 3u30 Belgische tijd. Ik moet zeggen dat ik niet zo veel merk van het vooruit reizen in de tijd ;-)

Deze keer was mijn treinreis van Yekaterinburg naar Krasnoyarsk in Platskartny, ongeveer 33 uur op de trein en het was idd meer entertaining. Toen ik plaatsgenomen had op mijn slaapplaats sprak ik twee jonge meisjes aan "Do you speak English?" en de reactie was grappig want ze lagen op hun bed met het hoofd naar de andere kant en in een seconde waren ze al gedraaid met een grote smile. In minder dan een minuut was ik de attractie van de trein. Wel zeker een stuk of vijftien schoolkinderen hadden plaats rond mij genomen om me te bestoken met allerhande vragen. Ze hadden blijkbaar nog nooit met een buitenlander gesproken ;-) Ze zaten al meer dan een dag in de trein: ze waren op schoolreis geweest van Novosibirsk naar St.Petersburg en Moskou - een reis van dertien dagen waarvan wel zeker een dag of vijf in de trein. De meesten spraken weinig of haast geen Engels, maar sommige kinderen verbaasden me wel. Zo was er Rostik, een klein schattig manneke van elf jaar, en die kon nog bijna het meeste Engels van allemaal - indrukwekkend en zeker voor Russische standaarden! Gisteravond kwamen ze dan aan in Novosibirsk, waarna vele plaatsen leeg achterbleven in mijn wagon en de andere vooral door oudere mensen bezet waren - dus terug naar saai, des te meer omdat oudere mensen geen Engels praten. Ik ben dan maar een pintje gaan drinken in de restauratiewagon en heb een babbeltje geslaan met twee Russische meiden van Krasnoyarsk, Ania en Nastia, die in St.Peterburg studeerden en na een jaar weer naar huis gingen. Vooral Nastia was een knappe ;-)

En nu ben ik dus in Krasnoyarsk, in een hotel, en ben ik nog eens een andere toerist tegengekomen, Silvester, een Nederlander! De eerste keer in vier weken dat ik met iemand Nederlands kan praten, maar eigenlijk maakt het me niet zoveel uit of ik nu Engels, Spaans of Nederlands moet praten - het echte vertrouwde gevoel van thuis krijg ik toch maar alleen met Vlaams en in het bijzonder West-Vlaams! Hij is ook alleen op stap, maar doet een andere veertiendaagse reis door Rusland. Vanavond om 20u hebben we afgesproken in het hotel. Normaal gezien zou er nog wat ambiance moeten zijn rond een bepaalde markt. Het hotel is redelijk basic, maar dat maakt voor mij eigenlijk weinig uit. Twas ook maar 400 roebels per nacht, dus dat is omgerekend ongeveer 11 euro. Om een douche te nemen moet ik dan wel naar de kelderverdieping gaan en schijten is ook op de gang te doen. Dat laatste heb ik trouwens al drie keer gedaan sinds ik de trein verlaten heb ;-p (op de trein is het niet al te proper) Een ander aspect is dat ik in een kamer van twee slaap als single en daardoor maar 400 betaal, in plaats van 600. Er is dan wel een risico dat er straks nog iemand anders daar ook slaapt, maar das geen enkel probleem, zolang het maar een knappe Russische is ;-))

Vergeet hieronder ook niet te lezen als het je interesseert, want ik heb nu twee keer na elkaar gepubliceerd: omdat er gisteren een probleem was met de connectie kon ik mijn bericht nog niet meteen publiceren.

Al 2 weken in Rusland

Binnen drie uur en een half vertrekt mijn trein van Yekaterinburg naar Krasnoyarsk en heb niets meer te doen, behalve mijn boeltje te pakken en wat eten te kopen in de supermarkt, dus even tijd om nog eens te bloggen. Ik wil hier ook eens een paar fotootjes posten, maar het zal niet voor nu zijn, want het internet is hier vrij traag en bovendien is het hier met een systeem dat ze betalen per onnozele Mb.

Al bij al valt Rusland wel mee, maar het is geen land waar je naartoe moet gaan voor de vriendelijkheid en warmheid van de mensen :-) Sommige jonge mensen die een beetje Engels spreken kunnen wel heel vriendelijk kunnen zijn, ook omdat ze heel nieuwsgierig en enthousiast zijn dat ze een buitenlander ontmoeten en ze trakteren je dan eigenlijk ook wel snel op een pintje of zo.

Ik ben nu een paar dagen in de Oeral en ik moet zeggen dat ik wel een heel groot verschil merk tussen de mensen die je hier op straat ziet en in Moskou of St.Petersburg. Hier zien de mensen er meer normaal gekleed uit, zoals bij ons, terwijl in Moskou of St.Petersburg de helft van de vrouwen op een gewone dag gekleed gaan alsof ze naar een trouw of galabal moeten en zich elk half uur moeten schminken. Als ze foto's trekken is het ook anders als bij ons. Sommigen hebben zelfs een kam mee om eerst eens hun haar te kammen en ze staan ook liever alleen op de foto dan in groep, en hoe onnatuurlijker en meer geposeerd hoe beter. In Moskou moest ik dikwijls ook denken aan al de dikkenekken en snobs in Knokke omdat het er ook vol mee liep. En in Moskou kosten kleren dan nog eens bijna drie keer zoveel als bij ons. Zara verkopen ze een klein beetje goedkoper dan Massimo Dutti bvb., wat degelijk is maar ook niet het meest exclusieve, en veel Russen denken dan dat Zara goede kwaliteit is en kopen dat dan omdat het maar een klein beetje goedkoper is, terwijl het eigenlijk van mindere kwaliteit is bij ons. Er zijn veel rijken in Moskou, maar ook veel mensen die meedoen om er bij te horen. Allemaal goed en wel zolang ze kunnen werken, maar als ze wat ouder zijn, zullen ze wel eens tegen de muur lopen. Ik herinner me ook een man die bij mij in de trein naar Ekaterinburg zat, het was een Oekraiense politieman en hij had verteld dat hij 400 dollar per maand verdiende. Hij kwam de trein binnen met een zak van Hugo Boss, alsof hij daar dikwijls kleren kocht. Ik was verbaasd toen hij er een simpel trainingpak uit haalde om op de trein te zitten :-) Nu ja, bij ons heb je ook heel veel idioten die dingen kopen om erbij te horen...

De eerste twee dagen in St.Petersburg verbleef ik bij een Russisch koppel, George en Ana. Het waren vriendelijke mensen, een beetje serieus wel, en ook harde werkers en met dat het weekdag was, hadden ze dus niet veel tijd voor mij. Ik herinner me dat ik die eerste twee dagen niet te veel uitgestoken heb en me ook bezig heb gehouden met visa registratie en in de rij staan voor treintickets. De derde en vierde dag verbleef ik bij Peter, een Rus van Koreaanse afkomst die sinoloog van opleiding is en gids is voor Chinese toeristen in St.Petersburg. Hij zei dat hij het spijtig vond dat ik zo lang had moeten wachten voor dat stomme treinticket omdat hij het altijd via internet doet en het veel gemakkelijker is. Maar ook mijn volgende gasten bleken hier geen ervaring in te hebben, maar gelukkig heb ik nooit meer zo lang opnieuw moeten wachten. Peter leidde me een beetje rond in de stad en hij stopte me op een boot naar Peterhof, een heel grote tuin met fonteinen in de nabijheid van St.Petersburg, een beetje vergelijkbaar met de tuin van Versailles misschien, die een van de paleizen van Peter de Grote was, en al zijn paleizen moesten bereikbaar zijn over water. Vooral de fontein met al de gouden beelden was de moeite om te zien. In de Hermitage, waar een van de grootste, zoniet de grootste kunstcollectie ter wereld is, ben ik niet binnengegaan: ten eerste omdat ik niets van kunst ken, ten tweede omdat je lang moet aanschuiven en ten derde omdat het ook nog redelijk duur was. 's Avonds ben ik met de nicht van Peter gaan fietsen in St.Petersburg en dat was wel leuk. Ik besefte dan dat ik eigenlijk wat het fietsen mis. Met de fiets voel je zoveel vrijheid, je kunt rap gaan en de bries die je voelt wanneer je fietst doet enorm veel deugd. Peter had dan met twee Amerikanen 's avonds afgesproken en met die mannen ben ik dan nog eens uitgegaan in St.Petersburg. 's Ochtends hebben we dan om 6u voor een half uur naar huis gestrompeld omdat er geen enkele taxi ons voor een niet-afzetterstarief wilde meenemen. Als je buitenlander bent, doen ze niets liever dan je serieus proberen af te zetten, die smeerlappen. Aan mij verdienen ze dan niets, dan ga ik gewoon te voet - dat is gezonder en bovendien was het toch volledig klaar. Van onveiligheid heb ik trouwens nooit iets gevoeld, zowel niet in St.Petersburg als in Moskou. Als ik sommige blogs op het internet moest geloven was Moskou een beetje zoals het wilde westen, maar ik denk dat het gewoon heel veel verbeterd is in een aantal jaren. Vroeger waren er bvb ook veel meer eetstalletjes op straat en die moesten allemaal afdokken aan de maffia. Moskou is in elk geval wel nog het wilde westen op financieel gebied - een ultrakapitalische zeepbel volgens mij.

In Moskou verbleef ik bij Javier, een Bask. Eigenlijk heb ik me super goed vermaakt met hem en de andere Spanjaarden toen we naar Nizniy-Novgorod gingen en hebben we heel veel gelachen. Hij zei ook dat ik zo lang als ik wilde bij hem in Moskou kon verblijven. Twas een supervriendelijke kerel, die graag onnozel doet en leute maakt, maar ook serieus kan zijn en behulpzaam. Eigenlijk mijn beste couchsurfing ervaring tot nu toe. Ik denk dat Spanjaarden me ongetwijfeld ook beter liggen dan Russen - zijn veel warmere mensen in het algemeen. Hij had me om 5u smorgens opgewacht aan het treinstation in Moskou en hij reed wat rond met zijn auto om me Moskou te tonen en een beetje uitleg errond te geven. We reden onder meer rond op de ring van Moskou en we stopten even vlakbij de staatsuniversiteit van Moskou (Lomonosov universiteit), de grootste universiteit van het land, waar we ook een zicht konden krijgen op Moskou vanop afstand, tenminste als er geen mist hing zoals die morgen het geval was! Richting Moskou konden we ook het Olympisch stadion Loezjniki zien, dat gebruikt werd bij de Olympische Spelen van 1980. Het was rond 5u 's morgens en terwijl op de parking een man met een kar geladen met wat spullen passeerde, stonden een aantal jongeren te dansen naast hun auto met de muziek volle bak. Moscow never sleeps!!! Diezelfde dag hebben we dan iets gegeten in het Pushkin cafe (http://www.cafe-pushkin.ru), een van de beste eetgelegenheden in Moskou, en zijn we dan naar het Kremlin en het Rode Plein geweest en 's avonds met de trein naar Nizniy-Novgorod. De zondagavond kwamen we dan terug in Moskou en de volgende dagen moest hij werken, maar ik had een kaart gekocht en hij had elke dag een route uitgestippeld die ik moest volgen om zoveel mogelijk te zien in Moskou. Dat was echt een supergoeie manier van werken, want als je de stad niet zo goed kent en niet zo goed georganiseerd bent, kun je anders te veel tijd verliezen. Moskou is echter wel enorm gemakkelijk om te orienteren, veel gemakkelijker dan St.Petersburg en de meeste steden. De stad bestaat uit verschillende eivormige ringen en dan radialen zoals de spaken van een wiel. Javier legde me ook alles goed uit over de metro en andere praktische zaken. Zo heb ik dan de maandag een ferme wandeling gedaan door Moskou en ben ik door de beroemde Arbat straat gewandeld en langs parken en zo en de dinsdag heb ik wat metro station sight seeing gedaan en 's avonds heb ik een boottochtje gedaan op de rivier, langs het Kremlin en zo passerend en heb ik dan het Rode Plein en de St.Basiliuskathedraal bij nacht gezien, wat heel mooi is trouwens! Mijn gsm werkte niet in Moskou en rond middernacht wilde ik nog wat eten in een fastfood plaats en een paar jongeren begonnen met mij te babbelen en wilden me perse een pintje trakteren. Op die momenten besef ik dan dat Russen ook heel vriendelijke mensen kunnen zijn. Ik belde dan met een van hen zijn gsm naar Javier om te zeggen dat ik wat later ging zijn en hij had gedacht dat de politie me mss had opgepakt haha... Maar het was geen probleem, twas een gemakkelijke kerel eigenlijk.

En dan op de trein naar Yekaterinburg in de Oeral. Anderhalve dag op de trein en weer stomme kupe! Ze hadden weer geen platskartny meer. Kupee is met vier bedden in een compartiment. Tis veel duurder en saaier omdat er minder mensen zijn en vooral minder jonge mensen en dus gegarandeerd geen mensen die Engels kunnen spreken. En met mijn Russisch kon ik een beetje communiceren maar ook niet al te veel. Straks neem ik de trein naar Krasnoyarsk in Platzkartnie en dan ga ik vandaar naar Irkoetsk, ook in Platskartny. Ze hadden enkel kupee nog om rechtstreeks naar Irkoetsk te gaan en ik zag dat niet echt zitten. Ten eerste koste het bijna 200 euro en ten tweede is het veel te saai met maar vier personen. Ik hoop dat platskartny beter gaat meevallen. Tis in een wagon met rond de 50 bedden en tis open, dus zonder deuren. En mijn rugzak steek ik dan in een kast die afgesloten is als ik het bed naar beneden klap.

In Ekaterinburg zelf is eigenlijk niet zoveel te zien. Een paar monumenten en een kerkje waar de tsarenfamilie - de Romanovs - vermoord zijn door de Bolsjevieken. Het is een universiteitsstad en de Oeral regio wordt vooral gedomineerd door industrie. Ik verbleef hier bij Natalie, een eenentwintigjarige Russische, maar eigenlijk atypisch tov de andere Russinnen en Russen die ik al ontmoet heb. Ze houdt van de natuur en rust en zo en tis geen schminkpop. En natuur is ook wel een van mijn grootste interesses. Maar dan aan de andere kant is het iemand die niet graag uitgaat om ene te gaan drinken of eens naar een club te gaan en twas hier weekend en thad leuk geweest om eens uit te gaan, dus dat was eigenlijk een beetje saai. Tprobleem met deze couch is dat ik wat te afhankelijk ben geweest. Ze moest niet werken en alles was in haar gezelschap en das op zich wel leuk, maar ik voel me ook wel graag vrij en onafhankelijk en als de flat wat dichter in het centrum was geweest, was ik waarschijnlijk alsnog alleen uitgegaan. Voor de volgende stad, Krasnoyarsk, heb ik slechts 1 couchrequest gedaan en nog geen antwoord gehad, dus als ik niets hoor, verblijf ik daar in een hotel, wat op zich ook niet slecht is voor een keer, dan betaal je maar ben je ook volledig vrij. Aan de andere kant hebben we hier wel leuke dingen gedaan met haar vrienden: we zijn naar het Oeralgebergte geweest (wat je eigenlijk met moeite een gebergte kunt noemen, maar eerder een heuvelland met heel veel naaldwoud en muggen - heb veel beten en sommige dikke, maar eigenlijk valt het goed mee want veel last heb ik er niet van) en we hebben er gekampeerd en bij het kampvuur gegeten, wat heel leuk was, en vandaag zijn we ergens in een schietclub gaan schieten met twee jachtgeweren, wat ook eens een ervaring was. Ik heb geschoten met kartouchen voor vogels maar ook met andere kartouchen voor beren. Met zo'n geweer is het niet al te moeilijk om iets mee te hebben, met al die bolletjes. Het waren goeie kerels, maar een beetje te serieus voor mij: hobby's natuur, schieten en computerspelletjes. De eerste twee vind ik ook wel leuk, maar ikmaak ook graag grapjes en doe onnozel en ga eens graag uit en zijwaren meer serieus op dat vlak.

Voila, ik ga jullie nu laten, want het zal vast en zeker al saai zijnom het allemaal te lezen. Ik zal proberen om nog wel eens iets teposten over mijn Russische ervaringen. Ik kijk ook al uit naar hetBaikalmeer, het grootste meer ter wereld met 20 procent van dezoetwaterreserves van de totale planeet! Reacties zijn ook altijd leukom te lezen - ook al antwoord ik er niet altijd op - tis altijdaangenaam...Groetjes uit Ekaterinburg,Christophe ofte кристоф

Russia: Oe minia tolke njimnogue vreemienji sietsjas!

Ik heb nu niet te veel tijd, maar wil toch een kleinigheid achterlaten op deze blog om iedereen gerust te stellen dat ik nog al mijn tanden heb en nog niet gefolterd ben door de Russische militsia.

Momenteel ben ik in Nizny-Novgorod, ook wel Gorki genoemd onder Sovjetbewind. Lange tijd is deze stad trouwens verboden terrein geweest voor Westerlingen. Morgenavond keren we terug naar Moskou en dan denk ik dat ik dinsdagavond op de trein ga springen naar Ekaterinburg. De eerste vier dagen heb ik doorgebracht in St.Petersburg. Momenteel ben ik hier in een hotel met een aantal Spanjaarden die in Moskou werken en we hebben al dikke leute gemaakt, maar ook veel, te veel eigenlijk, geld opgemaakt. Ik denk dat ik ook een aantal periodes ga inlassen waarin ik enkel noedels ga eten of zo. Vanmorgen was het negen uur toen we aankwamen in het hotel! En vanmiddag de stad wat verkend. En straks een siestatje en dan weer uitgaan. Och ja, niemand die me iets moet verwijten, want het is eigenlijk compensatie van in Belgie veel te weinig uit te gaan. Ik moest ook altijd die klote-auto dan nemen en kon me nooit eens laten gaan. Dus hoe komt het dat ik met zoveel Spanjaarden op stap ben? Wel, ik heb Javier, een Bask van Bilbao, gecontacteerd via couchsurfing en kon bij hem verblijven in Moskou, maar in het weekend ging hij op "excursie" en hij had gevraagd of ik geen zin had om mee te gaan... Tis eens leuk om niet met Russen te zijn en de communicatie in het Spaans verloopt ook perfect! Javier spreekt ook heel goed Russisch voor anderhalf jaar in Moskou te verblijven en dat komt goed van pas. Ik spreek een beetje, maar te weinig om vlot een conversatie te voeren. Maar ik leer wel bij en eigenlijk ken ik wel redelijk veel om er zo'n korte tijd mee bezig te zijn en alles op mezelf geleerd te hebben. Heb al sommige complimentjes gehad.

Rusland stond me de eerste twee dagen niet echt aan, maar nu steeds meer en meer. Het hangt enorm veel af ook met wie je op stap gaat. Als je ergens alleen moet de stad verkennen is het natuurlijk niet zo leuk en zeker niet als het totaal nieuw voor je is. Een ding is wel typisch Rusland: "Services suck!!!" Nergens slechtere diensten dan in Rusland. En veel onvriendelijke mensen ook. In het begin dacht ik dat ze allemaal onvriendelijk waren, maar ben mijn mening aan het herzien.

Voila, ik ga een andere keer wel meer schrijven! Vele groetjes en bedankt voor de reacties!